Autor zdjęcia/źródło: Photoxpress.com
Zdarza się, że małe dzieci śpią ze swoimi rodzicami. Opiekunowie decydują się na takie rozwiązanie, ponieważ pragną mieć maluszka blisko siebie. Dzięki temu są spokojni i pewni, że zapewniają dziecku bezpieczeństwo. Wiedzą, że w nocy usłyszą płacz lub w chwili zagrożenia życia będę w stanie szybko zareagować.
Maluch jednak dorasta, potrzebuje coraz więcej miejsca, w nocy potrafi wykonać kilka pełnych obrotów i to, co do tej pory było przyjemnością staje się niewygodne. Nadszedł dzień pożegnania się z łóżkiem rodziców. Jak tego dokonać, aby oszczędzić dziecku stresu i złych emocji?
Dziecko w miarę szybko powinno pożegnać łóżko rodziców. Im dłużej będziecie zwlekać, tym trudniej będzie odzwyczaić malucha do spania z Wami. Uważa się, że najpóźniej usamodzielnienie powinno odbyć się między 10 a 16 miesiącem życia.
Jest kilka sposobów odzwyczajania dziecka od spania z rodzicami. Najbardziej polecany polega na tym, że kładziemy dziecko w łóżeczku i pozostajemy z nim w pokoju, do momentu aż zaśnie. Inny sposób, bardziej stanowczy to pozostawiamy gotowe do snu dziecko i wychodzimy z pokoju. Przywodzimy tylko wtedy, kiedy maluch zapłacze. Tulimy i znów opuszczamy pomieszczenie.
Jest jeszcze jedna metoda, którą niektórzy rodzice stosują, ja jednak stanowczo ją odradzam. Pozostawienie dziecka samego w pokoju i nie reagowanie nawet na jego płacz może źle wpłynąć na stan psychiczny Waszej pociechy.
Niewątpliwie trudno będzie dziecku zaakceptować, że śpi samo, że obok niego nie ma mamy ani taty. Przygotujcie się na to, że maluch może Wami manipulować. Będzie wymyślać tysiące powodów i odkładać moment spania. Jeść, pić, potrzeba udania się do toalety lub symulowanie choroby to najczęstsze wymówki. Dziecko może krzyczeć i płakać. Nie ulegajcie emocjonalnym szantażom, nie denerwujcie się, lecz spokojnie tłumaczcie. Pokażcie dziecku pozytywne strony spania we własnym łóżeczku. Zadbajcie, aby Wasza pociecha polubiła swoje łóżeczko, kupcie np. pościel z ulubionymi bohaterami kreskówek, sprawcie by w pokoju było przyjemnie i miło.
Wiele dzieci odczuwa lęk przed pozostaniem samemu w pokoju. Ich wyobraźnia płata figle. W kącie mieszka potwór, pod łóżkiem czają się niesforne chochliki. Nie bagatelizujcie i nie wyśmiewajcie obaw malucha, lecz porozmawiajcie z nim i wytłumaczcie, że strachów nie ma. Pozostawcie na noc zapaloną lampkę i uchylone drzwi. W ten sposób dziecko nie będzie czuło, że zostało pozostawione samemu sobie.
Noc jest czasem odpoczynku, sen ma zregenerować siły. Aby ułatwić dziecku zasypianie warto wprowadzić i przestrzegać wieczornych rytuałów, (kolacja, kąpiel, czytanie bajki). Pamiętajcie także, aby przed snem nie urządzać ekscytujących zabaw. Wyciszenie i uspokojenie dziecka to już połowa sukcesu. Miłych snów. :)
