Małe dziecko rozwija się w swoim wyjątkowym tempie. Niektóre dzieci rozwijają się wolno, inne równomiernie i prawidłowo, a jeszcze inne szybko. Tempo rozwoju małego dziecka zależne jest w głównej mierze od bodźców zewnętrznych dostarczanych bobasowi przez środowisko zewnętrzne, a przede wszystkim jego rodziców i opiekunów. Dlatego tak ważna jest rola zabawy i odpowiedniego stymulowania rozwoju malucha.
Zaburzenia rozwojowe u małego dziecka: objawy i zachowania które mogą martwić
Rodzice zazwyczaj intuicyjnie potrafią wyczuć, że dziecko może się zachowywać nieco inaczej. Widzą to obserwując inne bobasy w podobnym wieku i ich zachowania. Ale UWAGA! Brak umiejętności zbliżonych do grupy rówieśniczej, nie musi jednak oznaczać występowania zaburzeń rozwojowych u małego dziecka. Dziecko rozwija się bardzo intensywnie, a umiejętność której dziś nie potrafi, już jutro może świetnie opanować. Jeśli cokolwiek w zachowaniu małego dziecka niepokoi rodziców lub opiekunów, powinni oni skonsultować swoje obawy z lekarzem pediatrą, albo bezpośrednio z neurologiem dziecięcym. Są jednak pewne objawy i zachowania a czasem ich braki, które mogą wymagać bliższego sprawdzenia i obserwacji.
CZYTAJ TEŻ: NAJLEPSZY PREZENT
DLA ŚWIEŻO UPIECZONEJ MAMY >>
Zwróć uwagę, czy:
- dziecko w odpowiednim wieku pełza ruchem naprzemiennym, dość szybkim – około 50 metrów dziennie,
- dziecko w odpowiednim okresie rozwojowym raczkuje ruchem naprzemiennym, w szybkim tempie, około 350 metrów dziennie,
- mało mówi – dziecko roczne powinno używać co najmniej dwóch słów, a w wieku 18 miesięcy 25 słów i wyrażeń dwuwyrazowych,
- chodzi lub ma tendencję do chodzenia na palcach (unosząc pięty),
- wyjątkowo nie lubi lub całkowicie unika niektórych czynności fizycznych jak huśtanie, kręcenie na karuzeli, bieganie, skakanie itp.,
- boi się niektórych bodźców słuchowych – reaguje przestrachem na głośniejsze lub nagłe dźwięki (po ukończeniu 6. miesiąca).
Rozwój mózgu dziecka można z dobrymi efektami stymulować do 6. roku życia, kiedy to rozwija się on najbardziej intensywnie. Jeśli w porę zauważymy pewne zaburzenia i skonsultujemy je ze specjalistą, który zdecyduje, czy jest się w ogóle czym martwić, pomożemy uniknąć dziecku kłopotów w przyszłości (np. problemów z koncentracją w szkole, czy aktywnością ruchową).
