Wszystkich Świętych to nie Zaduszki – czym różnią się te dwa święta?

Święto Wszystkich Świętych, jak sama nazwa mówi, jest wspomnieniem Świętych Kościoła Katolickiego, którzy są już zbawieni i przebywają w Niebie. Natomiast świętem wszystkich zmarłych jest Dzień Zaduszny obchodzony 2 listopada. Są to dwa odrębne święta jednak nierozerwalnie ze sobą połączone nie tylko datą.

1 listopada – Wszystkich Świętych

Jest to dzień, w którym Kościół Katolicki wspomina wszystkich świętych oficjalnie ogłoszonych takich jak św. Jan Paweł II czy św. Faustyna, ale też tych „nieoficjalnych”, wśród których mogą być również nasi bliscy.

Święci przebywają w Niebie, możemy się do nich modlić i za ich wstawiennictwem wypraszać łaski u Boga. Są oni dla nas przykładem do naśladowania, to właśnie dzięki nim wiemy jak możemy zasłużyć na Niebo i jaką drogą mamy podążać, aby do niego dojść.

Każdy katolik jest powołany do świętości. Wśród świętych w Niebie mogą być również nasi bliscy, którzy w czasie swojej ziemskiej wędrówki lub za sprawą naszych modlitw zasłużyli sobie na to. Nie wiemy tego, ale wierzymy, że tak jest, dlatego w dniu Wszystkich Świętych wspominamy także naszych bliskich.

Dzień Wszystkich Świętych to czas kiedy każdy katolik rozważa kwestię Obcowania Świętych w Niebie oraz życia wiecznego w przyszłym świecie. Najważniejszym elementem jest tu głęboka wiara w to, że życie człowieka nie kończy się po śmierci. Śmierć jest tylko przejściem, bramą do innego, głębszego i lepszego życia w jedności z Jezusem Chrystusem, Wszystkimi Świętymi i Bogiem Ojcem w Niebie.

2 listopada – Dzień Zaduszny

W tym dniu obchodzimy tzw. Zaduszki, czyli wspomnienie wszystkich dusz. Jest to czas wspominania naszych bliskich zmarłych.

Zmarli, którzy w czasie swojej ziemskiej wędrówki nie zasłużyli na Niebo pokutują w czyśćcu. Modlimy się za nich, aby skrócić ich cierpienia i przyspieszyć ich wejście do Nieba.

Nasze modlitwy, pamięć i wspomnienia mają im pomóc w osiągnięciu zbawienia. Jest to czas szczególnej łączności między światem żywych i umarłych. Zapalone znicze na grobach naszych bliskich to symbol światłości, która ma dusze zmarłych prowadzić do Światłości Wiecznej jaką jest Bóg. Pamięć o nich wyrażamy dbając o ich groby i przynosząc wiązanki oraz kwiaty, ale zawsze najważniejsza jest nasza gorliwa i szczera modlitwa.

Dzień Wszystkich Świętych mylony jest z Dniem Zadusznym ze względu na datę - oba święta następują po sobie dzień po dniu – oraz z powodu tożsamej tematyki. Oba święta skupiają się na życiu wiecznym, czyli życiu człowieka po śmierci, dotyczą więc kwestii śmierci i przemijania. Różnią się natomiast tym, że pierwsze święto dotyczy zmarłych zbawionych w Niebie, a drugie zmarłych będących nadal w drodze do Nieba. Pierwsi są dla nas wzorem do naśladowania oraz wstawiają się za nami u Boga, drudzy zaś potrzebują naszej modlitwy, aby dołączyć do tych pierwszych. Nie wiemy tylko dokładnie czy dusze naszych zmarłych rodziców, rodzeństwa czy dzieci znajdują się w Niebie czy też nie, dlatego modlimy się za nich i wspominamy ich w oba te dni.

Z tego względu dzień Wszystkich Świętych nazywany jest także Świętem Zmarłych. Określenie to powstało w czasach PRL-u, gdy ówczesne władze chciały nadać mu świecki charakter. To określenie przetrwało do tej pory, jednak nie oddaje ono charakteru żadnego z tych świąt. Owszem dzień Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny dotyczą zmarłych, ale święta te nie skupiają się na samej śmierci, jak sugeruje nazwa, ale sięgają poza nią, do życia wiecznego. Jest to czas modlitwy za najbliższych, ale też zadumy i rozmyślania na temat własnego życia doczesnego i wiecznego.

ZOBACZ TAKŻE:

Święto zmarłych, a WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH>>

Trudne sprawy: jak rozmawiać z dzieckiem o śmierci i przemijaniu?>>