KLAPS - a niech się nauczy

Ja nie jestem po lewej ani po prawej, tylko po stronie praw człowieka. Mamo Tymka - ci po prawej odmierzają, czy kara zmieści się w moherowym berecie. Jak wystaje tylko grzywka - to nadal klaps.

Ciągle o to pytam, i przy tym temacie i tym o zakazie bicia dzieci. Nikt z obrońców prawa do stosowania klapsa jako środka wychowawczego, tego wątku nie podejmuje. Bartt, wprowadzanie podtekstów politycznych, dzielenie na tych po lewej, czy prawej, lekceważący stosunek do oponenta nie prowadzi do porozumienia, a wręcz odwrotnie zaostrza antagonizmy.

"Dla tych po lewej, co jeszcze nie wiedzą - znęcanie się nad dziećmi, ich maltretowanie jest uregulowane prawnie ......"

A jak biją łysi? :)))))))))))))

I to jest dopiero filozoficzne pytanie.... :)))

Wtedy są kryci - bo nic spod beretu nie wystaje! Można "klapsować" w imię prawa i sprawiedliwości :)))))))))))))))

Bartek to samo mogłabym napisać odnośnie in vitro czy aborcji - że państwo ma się nie wtryniać! I przestańza przeproszeniem chrzanić o dawaniu klapsów z miłości. Bo jedno z drugim nie ma nic wspólnego! A jeżeli uważasz że ma to o miłości i to rodzicielskiej nie masz bladego pojęcia!

1. Osoba nie sprawująca opieki prawnej nad dzieckiem nie ma prawa go nawet palcem dotknąć. Skoro powołujesz się na swoje pedagogiczne doświadczenie powinnaś to wiedzieć. Mówimy w tym wątku tylko i wyłącznie o rodzicach. 2. Bicie jest zakazane. Również dziecka. Znowu mylisz pojęcia. Mówimy o klapsie a nie o biciu.

Może potrafimy widzieć problem szerzej?

Bartku ja nie mówię że jak rodzic Ci da klapsa to jest równoznaczne z tym że Cie nie kocha. Wczytaj się - mnie chodzi o samo sformułowanie że się daje klapsa z miłości. Z miłości to się przytula, daje buziaka. A klapsa to może sie daje z bezsilności i za karę. Ale nie z miłości. Zapytaj rodziców dlaczego dostawałeś klapsy. Nie sądzę, żeby w pierwszej kolejności odpowiedzieli "bo Cie kochamy Bartku". Dla mnie to jest nielogiczne. Po prostu - znam inne sposoby na wyrażenie uczuć. Zwłaszcza takich jak miłość.

Ale z miłości może się chcieć by dziecko zapamiętało że pewnych rzeczy pod żadnym pozorem nie może więcej robić. Jeśli twoje dziecko wsadzi paluchy do kontaktu, to będziesz mu cierpliwie tłumaczyć że tak nie wolno? Ja chyba nie. Na szczęście nie miałam takiej sytuacji ale może bym i dała po łapkach. I to właśnie z miłości. BY CHRONIĆ.

Moje dziecko nie wsadza palców do kontaktu - nie pytaj dlaczego i jakim sposobem to osiągnęłam, może mam dziecko z kosmosu i wyjątkowo grzeczne, ale jedno wiem na pewno - przez 20 miesięcy nie podniosłam na nie ręki. Wida więc że się da. Mnie nie chodzi o to żeby zakazywać - jak Bartek chce sobie uderzyć własne dziecko to niech je bije. Ale niech nie nazywa tego miłością.

Czyli znowu Mamo Tymka - jeśli pinquin da swojemu maluchowi klapsa, gdy ten wsadza dłoń do kontaktu, to znaczy, że go nie kocha? Pinquin, lipna sprawa... ;-) 

Mamo Tymka - moje dziecko też nie wsadza, ale nie to jest tematem. Podałam taki przykład ;). Chodzi mi o to żeby zobrazować, że czasem miłość może się i w ten sposób wyrazić. Wiem że może mądrzej, może inaczej. Ale nie da sie ustawowo nakazać ludziom mądrej miłości. Miłość rodzi sie i jest noszona w sercu a nie na kartach kodeksu. W rodzinach patologicznych nawet dzisiejsze uregulowania nie zdają egzaminu i słabo chronią dzieci. Skoro zaś był przytyk do dowodów naukowych - nie raz udowodniono że nie zaostrzenie kary czy rozszerzenie spektrum czynów karanych, ale NIEUCHRONNOŚĆ KARY jest czynnikiem zmniejszającym ilość przestępstw. Zajmijmy się tym złem które mamy pod nosem, zamiast prowadziś lipne dyskusje o szkodliwości klapsów! Swoją droga ciekawa jestem ilu z was ma odwagę cywilną zwrócić głośno uwagę osobie, która wg. niej niestosownie zachowuje sie wobec własnego dziecka (np. je bije/daje klaspa/krzyczy)? W słowach każdy jest mocny!

Bartku rodzic z miłości NIE CHCE żeby dziecku stała sie krzywda. Chroni dziecko. W tym się zgodzimy. Jak najbardziej. Tylko że dla mnie klaps niekoniecznie jest dobrym sposobem na osiągnięcie skutku. Nie powiesz mi że dziecko które ma na przykład 2 lata i nie rozumie jak rodzic tłumaczy że czegoś nie wolno nagle zrozumie kiedy dostanie w tyłek dlaczego dostał i kolejny raz się już w ten sposób nie zachowa. Wystarczy tylko zrobić tak żeby powodu do klapsa nie było. Ot przykład tych palców wtykanych do kontaktu - kupić zatyczki do kontaktów w OBI. I problem z głowy. Piękny przykład z tym Jezusem. Tylko że Jezus był świadomy tego co się z nim dzieje. I z tą Jego miłością też było troszkę inaczej. Bo porównując do tego to powinno być tak że to rodzic się sam bije z miłości do dziecka. No ale co ja Wam będę mówiła. Tak samo jak uważam że człowiek ma prawo do posiadania dzieci tak dzieci mają prawo do szacunku. A klaps to nie jest miłość i szacunek. Ale to jest MOJE zdanie!

chyba będę kolejna, która powie, że nie ma czegoś takiego jak klaps z miłości, dla dobra dziecka czy klaps nie z miłości....W rozumowaniu dziecka nie ma takiego logicznego rozgraniczenia. Jest UDERZENIE - po prostu. Czy ktos bawi się w ubieranie w słowa "kochanie teraz dostaniesz klapsa dla twojego dobra"...Śmiesznie to pisac a co dopiero usłyszeć, czy wypowiedzieć. Jeżeli dziecko jest wyjatkowo uparte to faktycznie jeden "ostrzegawczy" klaps nie przyniesie skutku i co wówczas...nastają kolejne, kolejne, kolejne,"cykliczne", "systematyczne" .Nie ufajmy tak bardzo tej naszej wrodzonej AUTOKONTROLI, bo zawodzi i to często...  Dlazcego jednym  udaje się ominąć ich stosowanie w trakcie wychowania innym nie. Przecież dzieci nie rodzą się złe i niegrzeczne...

Jeżeli chodzi o mnie to w tym temacie wypowiadałam się wielokrotnie i chociaż jestem ogólnie bardzo przeciwna stosowaniu kar cielesnych to jednak nie demonizowałabym tego "środka wychowawczego". Kiedyś przytaczałam słowa psychologa który w szkole u mojej córki miał z nami rodzicami pogadankę i powiedział coś bardzo ciekawego a mianowicie że kary cielesne to nic innego jak brak pomysłu na karę. Myślę że to trafne określenie, ponieważ wszyscy jesteśmy tak zalatani i często mamy wiele spraw na głowie często do tego stopnia że w danej chwili trudno jest wymyśleć karę adekwatną do czynu. I właśnie wtedy ten psycholog również powiedział że warto jest nawet poczekać i dać sobie szansę żeby wymyśleć karę niż zareagować impulsywnie. A jeżeli chodzi o wtrącanie się gdy rodzic karci dziecko w sposób, który nam się nie podoba to uważam że robienie tego przy dziecku robi więcej szkody niż pożytku nawet patrząc na dobro tego dziecka, ponieważ gdy matka lub ojciec zareagują za mocno na wybryk dziecka a my wtrącimy się to możemy niechcący podważyć autorytet tego rodzica i spowodować że on nigdy nie dostanie szansy u dziecka żeby ten błąd naprawić co zaskutkuje tym że to dziecko nie będzie szczęśliwe z tym rodzicem. Do takich rzeczy trzeba podchodzić delikatnie i z wyczuciem, ponieważ dzieci myślą bardzo prosto a mianowicie jeżeli rodzic nie ma racji teraz to pewnie nigdy jej nie będzie miał i po co wtedy słuchać się takiego rodzica.

dobrze powiedziane (napisane) Asiu! Zwrócenie uwagfi to też są słowa!

W słowach na forum, w pisaniu, a nie w konfrontacji. Znowu zaczynamy czepiania sie słówek. Myślę, że przesłanie mojej wypowiedzi było jasne.