Czy wprowadzenie Stanu Wojennego 13 grudnia 1981 było uzasadnione? - Forum

Nie było mnie na świecie, a nawet chyba jeszcze w planach, ale z opowiadań wnioskuję, że nie było uzasadnione!

Ja pamiętam jedynie to że jechaliśmy na święta do rodziny. Pociąg był w nocy. Chowaliśmy się  z mamą za murem przed jakimś patrolem. Ale nie to wywarło na mnie wrażenia. Szłam do szkoły taka mała dziewczynka z plecakiem. Na przejściu dla pieszych taki grożny żołnierz kazał się nam zatrzymać i za chwilę pzejechało chyba z 7 czolgów.Uciekłam do domu bo się bałam że jak pójdę do szkoly to do domu nie wrócę bo te czołgi mnie nie przepuszczą. To moje jedyne wspomnienie z tego okresu.A czy było uzasadnione? Chyba nie.

Stan wojenny: 30 lat temu 
02.30 Po półtoragodzinnych obradach członkowie Rady Państwa przyjęli przedstawiony im dekret o wprowadzeniu stanu wojennego oraz towarzyszące mu dokumenty, przeciwko głosował jedynie przewodniczący PAX - Ryszard Reiff. Wszystkie przyjęte dokumenty były antydatowane i nosiły datę 12 grudnia 1981 r.

03.05 Członkowie "Solidarności" Ursusa wydają odezwę, w której informują o pierwszych aresztowaniach. "Ten atak na Związek ma na celu jego likwidację i oznacza wprowadzenie stanu wyjątkowego sprzecznego z Konstytucją PRL. Naszą odpowiedzią powinien być - zgodnie ze statutem - natychmiastowy strajk generalny w całym Kraju".

06:15 W całym kraju rozklejane jest obwieszczenie o stanie wojennym, które zakazuje wszelkiego rodzaju zgromadzeń, z wyjątkiem obrzędów i nabożeństw religijnych; rozpowszechniania wydawnictw, publikacji i informacji; strajków oraz akcji protestacyjnych; przebywania bez zezwolenia w strefie nadgranicznej, a także uprawiania turystyki, sportów żeglarskich i wioślarskich na wodach wewnętrznych i terytorialnych. Przerwana zostaje nauka w szkołach (do 3 stycznia 1982 ) i na uczelniach (do odwołania). Przestają ukazywać się gazety - z wyjątkiem "Trybuny Ludu", "Żołnierza Wolności" i kilku lokalnych organów partii.

Miałam wtedy 7 lat:)

Miałam 16 lat i pamiętam ten dzień. Zreszta opisałam w blogu:)

Nic nie jest czarne czy białe. Łatwo jest po latach rozstrząsać " tak" lub "nie".

Ale w tamtych czasach pewnie myślano że tak. Nie wiem. Pewnie nigdy prawdy się nie dowiemy. Na pewno nie za naszego życia. Najpierw Rosja musiałaby byc prawdziwie demokratycznym krajem i odtajnić dokumenty z tamtego okresu.

A to dłuuugo jeszcze się nie stanie.

Amerykanom nie wierzę ani na jotę... oni zawsze mieli na względzie wyłącznie pieniądze...

Kto wie jaka jest prawda...może za 50 lat okaże się że to była jedyna droga, a może że można było inaczej. Nie mnie osądzać, bo nie znam wszystkich kulisów tej decyzji...

Nie byłam nigdy proradziecka. Nie byłam komunistką. Nie byłam w "Solidarności". Znałam wielu ludzi z obu stron barykad. Nigdy nie szłam za tłumem. I kierowałam się uczciwością. Mnie stan wojenny kojarzy się ze spokojem, którego tak bardzo było brak w owych czasach. Codziennie dojężdżałam 25 km do pracy. Codziennie miałam po dwie kontrole na rogatkach. Codziennie miałam przynajmniej jedną kontrolę w sklepie i w samochodzie w którym wiozłam towar. I nigdy nie miałam problemów ani z milicją ani z ZOMO ani z wojskiem.

O ludziach po obu stronach teraz nie będę pisać.

I moim zdaniem wprowadzenie stanu wojennego było uzasadnione. Choćby ze względu na pseudodziałalność patriotyczną wielu osób. Spotkałam się z takim zjawiskiem bezpośrednio.

Nie spotkałam osób prawdziwie zaangażowanych w walkę o robotniczą sprawę.

I nie jestem jedyna.

Spotkałam natomiast wielu ludzi, którzy dali się ponieść demagogii i potem po jakimś czasie przejrzeli na oczy.

Ale w tamte dni bardzo wierzyli w szczytne ideały.

I rozaczarowali się bardzo.

Ja to też znam - z rodziny. Dziś ta osoba dawno wyemigrowała z kraju bo nie chciała patrzeć za co przechandlowano to w co wierzyła...