Przemijanie

Niestety tak to już jest, starsze pokolenia przemijają, młodsze następują i tak toczy się to życie, dlatego trzeba z niego korzystać póki można...

Co prawda to prawda. Ale jak tu korzystać jak człowiek taki zagoniony.. praca dom, dzieciaki, masa obowiązków.  A żeby to człowiek chociaż w totolotka wygrał to może by i pożył..a tak koniec goni koniec i tyle.. 

Trzeba się cieszyć z tego co się ma "dziś". Nie wiadomo co przyniesie "jutro".

Nie przemysłach analizować,  nie patrzeć na wczorajszej dzień..pozytywnie patrzeć w przyszłość.. szkoda tylko tych rzeczy które przemijają bezpowrotnie, ludzi którzy odchodzą.. nawet gdzieś w życiu i już nigdy można ich nie spotkać..

Z pewnymi rzeczami trzeba się po prostu pogodzić bo one nie od nas zależą ale dla siebie zawsze możemy coś zrobić i cieszyć się nawet z drobnych rzeczy...

Jaki człowiek jest malutki wobec całej przemijalności.. taki maleńki trybik w czasie.. może niezbędny w tej wielkiej machynie czasu. Może tworzymy coś nowego, nowa przyszłość. Po nas też kiedyś pozostanie tylko pył.. może czyjeś wspomnienie..

Dlatego stworzyłam drzewo, napisałam wspomnienia o rodzinnej wsi. Teraz już tylko dla najbliższych, w sposób opisowy przedstawiam obydwie moje "gałęzie" rodowe. To co pamiętam z opowiadań, co znajduję w opisach itd. Może ktoś z młodych będzie kontynuował historię rodów, który sięga XVI-XVIIw. 

Po nas zostaną nasze dzieci..  I one będą dalej pchały ten kamień życia, gdy nas już nie będzie... A teraz trzeba cieszyć się dniem dzisiejszym.. I żyć pełna piersią. 

Fajna sprawa takie spisanie dziejów rodziny, u nas robi to moja kuzynka ze strony taty a ja mam swoje drzewo genealogiczne...

I ja robiłam. Zaczęło się praca dzieciaków do szkoły. Spisane jeszcze dziadkowie żyją i przekazują

...a później sobie myślę czy to w ogóle ma jeszcze sens może i tak ujdzie w zapomnienie...

Zawsze warto - po latach może być rodzinną pamiątką...

Oby chociaż to dobre dłużej zostawało.. można by się nacieszyć na zapas..

Czas przemija, znajomości itp. ale pozostają wspomnienia, fotografie i to powinno nas cieszyć...

W sumie mile wspomnienia.. może i znajomego gdzieś się spotka po latach.. bedzie co wspominać..

Wszyscy jestesmy eneria i od Nas zalezy czy dobrą czy złą. Eneria po latach, nawet jak juz nas nie bedzie, bedzie jeszcze odczuwalna. W sprawach spadkowych, wychowaniu i w wiedzy jaką dostną nasze dzieci i wnuki. Wydaje sie ,ze to wszystko się konczy razem z zamknieciem oczu, a tak nie jest.

Przekonalam się, że jakieś "fluidy" przodkow są wśród nas. Taki przykład: Nie było w naszej rodzinie imienia Mateusz. Skąd mi to imę przyszło nie wiem. Miałam od dziecka ulubione imiona Joanna i Mateusz. I tak moje dzieci nazwalam. Teraz gdy dotarłam do przodków okazało się, że 5xdziadek Mateusza to Mathias ur.1750 i zrozumiałam dlaczego to imię mnie "prześladowało". Ciekawe???

Faktycznie, ciekawe...

Wiele faktów można ze sobą powiązać i daje nam to do myślenia, dlaczego tak a nie inaczej...

Dlatego właśnie musimy w pełni wykorzystać nasze życie, żeby na starość nie załować :)