Małżeństwo z rozsądku?

Ja chyba tez bym nie potrafiła.

Znam taka sytuacje. Pobrali sie własnie z rozsadku, a teraz? Swiata poza soba nie widza:)

Miłość przychodzi z czasem . W moim przypadku na szczęście przyszła przed ślubem ...

Potrzebowałabym jednak chociaż zalążka tej magii...choć małych motylków w brzuchu

Obawiam się, ze ja tak samo. Takie małżeństwa tylko i wyłącznie z rozsądku zazwyczaj bardzo szybko się rozpadają.

No niestety niektórzy są zdani na innych ze względu choćby na to,że nie potrafią poradzic sobie w życiu.Problem w tym,że jak komuś zrobiłoby się w życiu lepiej znika bez słowa "Dziekuję".

Jak ślub to tylko z miłości. Ale trochę rozsądku też powinno towarzyszyć takiej decyzji.

sam rozsądek to chyba za mało . Bez rozsądku też udanego związku nie widzę , potrzebne jest jedno i drugie ...

W małżeństwie z rozsądku może zakiełkować miłość, a w małżeństwie z miłości może się pojawić nienawiść. Myślę, że świat, ludzie i uczucia są tak niezależne od siebie i sytuacji, że chyba wszystko może się udać lub ... nie udać.
Według mnie ważniejsze od rozsądku jest chyba zaufanie ...

Gdybym byla kiedys taka madra jak dzis to napewno posluchalabym najblizszych ...ale czasu nie da sie cofnac

JA tylko z miłości.

U mnie w rodzinie mam taką sytucje teraz są bardzo kochajacym małżeństwem.

Zdarza się, ale ja bym sie nie odważyła.

Teraz w większości polskich rodzin małżeństwo jest nie z rozsądku, nie z miłości a z dziecka... bo tak trzeba dla dobra dziecka - mówi otoczenie...

Czyli też pod jakimś względem małżeństwo z rozsądku, albo i z głupoty, jeśli ktoś zbyt beztrosko podchodzi do tematu seksu. Czasem zdarza się, że ciąża tylko przyspieszy termin zawarcia małżeństwa, bo dana para i tak się mocno się kocha i w przyszłości wzięliby ślub, ale ze względu na dziecko robią to już. jednak równie często, a może nawet częściej  jest tak, że takie związki się rozpadają, bo dziecko było jedynym powodem zawarcia małżeństwa. I to jest głupota.
Mimo wszystko zjawisko małżeństwa z rozsądku ma chyba jeszcze miejsce w określonych sferach, gdzie, choć dopuszcza się zdanie dwojga młodych to zawęża się mocno krąg potencjalnych partnerów i bardzo ważna jest aprobata rodzin, np. arystokracja, bardzo bogate rodziny z wyzszej klasy społecznej itp.

"Nauczyć się kochać"...to chyba niemożliwe..TAkie małżeństwo może przetrwać, ale nie będzie to miłosc, tylko raczej szacunek i oddanie(zakładając, że nie ma tam żadnej przemocy). Miłość to bezinteresowny dar z siebie, a w tym związku są "interesy".

1. Rozsądek nie może być głównym kryterium, a na pewno nie jedynym kryterium - ale przydałby się wielu parom. Zburzyłby mity np. on pije, ale po ślubie przestanie, on mnie nie szanuje, ale na pewno zacznie, ona nie chce dzieci, ale pewnie będzie dobrą matką. Jakby była odrobina rozsądku - nie byłoby wielu tragedii.

2. Miłości uczymy się całe życie - wystarczy porozmawiać z małżonkami z kilkunasto- i kilkudziesięcioletnim stażem. Każdy dzień jest lekcją miłości, często trudną. Przecież miłość rośnie, zmienia się, dojrzewa.

3. Nie mogłabym wyjść za kogoś, kogo nie zaczęłabym kochać, kto nie byłby na tyle ważny, że oddałabym siebie. Miłości i tak będę się dalej uczyć później.