Nasze najciekawsze szkolne sytuacje! - z pozdrowieniami dla nauczucieli! ;) - Forum

...ja nie wyobrażam sobie szkoły podstawowej, czy średniej bez moich teatralnych przygód... Nie było przez lata przedstawienia, występu, koncertu, imprezy, w której nie brałbym udziału... Prowadzenie WOŚP również przypadało mi w udziale... Lubiłem to!

...przyznam szczerze, że troszkę mi tego brakuje, no ale cóż...

W klasie maturalnej tak nauczycielce zależało na poprowadzeniu przeze mnie jakieść dużej powiatowej imprezy, którą organizował mój ogólniak, że udało mi się wynegocjować "piątkę" na świadectwie maturalnym ;)... W prawdzie dużo mi do niej nie brakowało, ale zawsze to sukces... ;)

...sytuacji śmiesznych i czasem niemożliwych do zrealizowania było dużo więcej... będę pisał w miarę rozwoju wątku ;).

Pozdrawiam!!

Liceum. Bardzo późne popołudnie. Znienawidzony (nie przez nauczycielkę ale przez wymagania jakie stawiała i tak ogólnie ) j. niemiecki. Ja z moim obecnym mężem akurat pełniliśmy obowiązki dyżurnych szkoły. Korytarze puste. Pół godziny i mogliśmy iść do domu a klasę czekały 2 upojne godziny z naprawdę uroczą i sympatyczną nauczycielką!

Uciekli!

Nie pierwszy i nie ostatni raz Widziałam tylko machające mi koleżanki i kolegów zbiegających czym prędzej schodami w dół. Nic to - siedzimy i obserwujemy. Pierwszy dzwonek na lekcję... Otwierają się drzwi pokoju nauczycielskiego i wychodzi z nich pani B. Ubrana na czerwono (żeby sytuacja była dramatyczniejsza). Uśmiechnęła się do nas a my odwzajemniliśmy uśmiech po czym wsadziliśmy głowy w zeszyty, że niby coś robimy i nic nie wiemy!

Po korytarzu słychać miarowe tupanie obcasów i nagle cisza. Kilka mniej cenzuralnych słów i tupot przeraźliwy. OCHO! Biegnie w naszą stronę. Wykrzyczała tak wiele pytań po polsku i niemiecku, że nie wiedzieliśmy co odpowiedzieć. Kiwaliśmy tylko głupio głowami. Pobiegła po dyrektora i wychowawczynię. Zrobiła aferę że hoho! No ale co? Nic. Klasy nie było.

Na drugi dzień zamiast na matematyce cała klasa musiała iść do sali naszej wychowawczyni. Ona nic nie mówiła. Powaga i grobowa cisza. Wyszła. Wróciła z panią B i dyrektorem. Dyrektor (najporządniejszy człowiek na świecie!) zaczął na nas krzyczeć, wymachiwać rękoma po czym standardowo, filmowo: "Proszę wstać" i palcem wskazał koleżankę. Ona skruszona wstała ale robiła to tak pomału jakby miała na sobie tony ołowiu a ruch sprawiał jej ból! Dyrektor krzyczy: "Proszę odpowiedzieć - czemu uciekłaś z zajęć, czego chcesz się nauczyć, czego wymagasz od szkoły i kim chcesz zostać w przyszłości bez wykształcenia?!". Ona spuściła głowę i milczy. Ktoś szeptem zaczął: "Panie dyrektorze, ale ona...". Dyrektor przerwał: "Będziesz miał swoje 5 minut!". Koleżanka cichutko: "...ale mnie nie było". Dyrektor nie dosłyszał więc znów się wydarł a ona biedna ze strachu się popłakała i powtórzyła, że jej nie było. Dyrektor zrobił się czerwony ze wstydu i kazał jej usiąść. Następnie wskazał kolegę a on wstał i mówi, że jego także nie było - wychowawczyni w dziennik - faktycznie - jego też nie było w ogóle w szkole cały dzień. Następna byłam ja! Dyrektor już nieco spokojniej ale nadal w złości kazał wstać i odpowiadać na co ja nie wyrobiłam i parsknęłam śmiechem mówiąc, że ja na dyżurze... To rozluźniło sytuację i nawet wychowawczyni zaczęła się śmiać i nie mogła przestać a pani B ze śmiechu się popłakała i musiała wyjść bo rozmazał się jej makijaż Dyrektor nie zawiesił nas w prawach ucznia... Musieliśmy tylko przeprosić i obiecać poprawę. Kupiliśmy olbrzymi kosz róż i nauczyliśmy się wiersza po niemiecku...

Fajne czasyy...

...Bardzo ciekawy esej napisałaś - to się na artykuł nadaje, albo na Familie do moich hostorii! ;)...

Naprawdę fajne i ciekawe dzieło - i niecodzienna sytuacja ;) ;)

Oj tam, oj tam. Doszukałam się złośliwości Przepraszam, że taki długi i troszkę w nieładzie ale w tzw międzyczasie obiad robię i do dzieci biegam bo one udają, że śpią ale cały czas czegoś chcą Następnym razem się poprawię - obiecuję

A była taka jedna sytuacja w liceum kiedy to postanowiliśmy urwać się na wagary i biorąc torbę z ławki tak ją nieszczęśliwe podniosłam, ze trafiła ona w wisząca oszkloną mapę - no i wiadomo... bęc na podłogę z hukiem tuczącego się szkła. Nie wiedząc o tym, że całą tę sytuacje widział nasz nauczyciel geografii a zarazem z-ca dyrektora mówię do pozostałych - jakby coś to powiedzcie, że to ja zrobiłam ale mnie nie ma.

I jeszcze zabawniejsze było to, że na jutro spotkałam się z nim w pracy bo już pracowałam w sekretariacie bo chodziłam do liceum wieczorowego w tej samej szkole co pracowałam.

A ja serdecznie pozdrawiam pania od techniki z podstawowki:) i przepraszam za...

otoz ktoregos pieknego jesiennego dnia w szkole z kolezanka nam sie bardzo nudzilo i wpadlysmy na pomysl ze zjadlybysmy lody- paleczki (ten sok mrozony w plastikowych torebkach), wiec nie myslac dlugo na dlugiej przerwie obiadowej wzielysmy nogi za pas  i pobieglysmy do pobliskiego sklepiku, idac do niego miedzy czasie wyjmowalysmy pieniadze i trzymalam w buzi 50 gr ktore omylkowo polknelam...doszlysmy do sklepu, zrobilismy zakup i wracamy a ku naszemu zdziwieniu przed wejscie do szkoly stoi pani od techniki usmiecha sie zlosliwie i mowi "zapraszam dziewczynki na pogadanke"...jakiejs tragedii nie bylo tylko upomnienie:)

A inna sytuacja tez w podstawowce, lekcja religii sala byla na parterze obok sztani przechodzily w niej rury ociepleniowe,albo jakies inne i osloniete byly plyta OSB, pomalowane farba olejna w efekcie tworzyly one dodatkowe miejsce do siedzenia...oczywiscie ostatnia lawka byla nasza, ktoregos dnia lekcja byla baaardzo nudna i tak sobie odruchowo zaczelysmy kopac w ta plyte dziwek byl taki jakby ktos w beben uderzal wiec pani poprosila abysmy zaprzestaly ale pdolapalysmy temat i co sie obracala to pukalysmy nogami ale po 10 zwroceniu uwagi pani nie wytrzymala i poprosila o dziennieczki i wpisala uwage tresci juz nie pamietam ale sens byl taki ze dostajemy upomnienie za walenie w plyte

a inna sytuacja ale to juz w wykonaniu kolegi w gimnazjum na przedmiocie wiedza o rodzinie czy cos takiego pani prowadzila lekcje i sobie cos tam mowila, bylo nudno wiec mlodziez zaczela rozmawiac rowno z nia i coraz glosniej ona biedna nie majac juz sily przbeicia wstala i podniesiony glosem mowi: "prosze przestac, co to jest? Targowisko czy co?...na co kolega odpowiada "po ile jablka?" wszyscy parskneli smiechem a ona biedna wybiegla z placzem, przeprosilismy oczywiscie:)...

oj duzo tego bylo:)...

Klasa maturalna, lekcja matematyki i klasówka powtórkowa z trygonometrii. Matematycznym orłem nie byłam i nie jestem, a trygonometria szczególnie mi nie po drodze.

Siedziałam w ławce z najlepszą uczennicą (matko, alez ona miała głowę i pamięć do wszystkiego) i męczyłam te zadania. Nasz matematyk, bedący równoczesnie wicedyrektorem, miał sokoli wzrok jeśli chodzi o ściągi. Wiedząc o tym nigdy u niego nie ściągalismy, tylko włączalismy tryby naszych mózgownic na najwyższy poziom...Tyle, że mnie nawet to nie pomogło. Mało tego siedziałyśmy w pierwszej ławce, A Zielony z uśmieszkiem łypał na mnie wzrokiem doskonale zdając sobie sprawę, że ja tylko udaję, że cokolwiek rozwiązuję.

Moja koleżanka uwinęła się w 20 minut i nauczyciel poprosił ją, by mu kawę przyniosła (jego gabinet dosłownie za winklem się znajdował) Po powrocie koleżanki, zielony rzekł do niej:"Pomóż Wiśniówie, bo się biedaczysko męczy" Tym sposobem koleżanka zdązyła rozwiązać mi zadania na 3+ (na więcej czasu nie starczyło).

Ten sam nauczyciel, równiez klasówka i Zielony dyktuje nam zadania. mieliśmy w klasie dziewczynę, która do dziś o sobie mówi "tuman matematyczny". Jak przygotowywała się do sprawdzianów to uczyła sie na pamięć. Nawet jak pojeła o co chodzi w zadaniu, ale zmienilo jej się np. literki, to ni w ząb nie potrafiła sobie poradzić.

Tak też i przygotowała się do owej klasówki. Zadania napisała i siedzi. Zielony zerka, ja zerkam, a ona ze łzami w oczach siedzi i nic. W końcu ją zapytał czy się uczyła. Ona, ze tak, ale miała xyz, a tu jest abc. co zrobił Zielony? Napisał jej te same zadania, ale z literkami xyz. Dzięki temu klasówkę napisała na ...3+

pamiętam lekcję biologii w podstawówce,ostatnia klasa. nauczycielka wyszła do pokoju nauczycielskiego a większa część klasy uciekła z lekcji przez okno :) sala była na parterze ;)))

Uczęszczałam na kółko teatralne. Tam w ogóle historii było wiele. Nie wiem czemu - ale zapamiętałam szczególnie jedno przedstawienie - właściwie kilka, tych samych spektakli granych tego samego dnia dla różnej widowni. Przedstawieniem tym były "Dziady cz. 2". (grałam kruka - hehe ale to mało istotne). Kolega grał Widmo złego pana - akurat w mojej scenie, więc wszystko widział z bliska... Przedstawień tego dnia było ok 4 (nie pamiętam już dokładnie) i na każdym coś się działo... Kolega Marcin to spadł z podestu, to przewrócił trumnę (część scenerii), to znów oderwał mi kawałek skrzydła. Śmiechu było co niemiara ale widownia myślała, że to celowa gra aktorska - wyglądało realnie Furorę jednak zrobiło coś innego, co chyba zapamiętam na zawsze. Ostatnie przedstawienie tego dnia było grane dla rodziców. Koleżanka grała Starca. Miała długą brodę z waty. Akcja się toczy. Wszystko pięknie. Nikt się nie myli bo już wszyscy znają na pamięć nie tylko swoje teksty ale wszystkie pozostałe. Guślarz mówi:
Podajcie mi garść kądzieli,
Zapalam ją; wy z pośpiechem,
Skoro płomyk w górę strzeli,
Pędźcie go z lekkim oddechem.
O tak, o tak, dalej, dalej,
Niech się na powietrzu spali

Starzec - koleżanka stałą niedaleko. Cisza jak makiem zasiał i nagle słychać głos z oddali: "Ania uważaj, żeby Ci się broda nie podpaliła!" Nie muszę chyba tłumaczyć, jaka była reakcja publiczności i aktorów

Nauczyciel już ŚP. od niemieckiego w LO wiedział, ze jak przychodzi moja kolej na odpowiedź to  ja zawsze mdleję;) Udawałam te omdlenia profesjonalnie i zawsze losowaliśmy która koleżanka jeszcze nie umie i mnie wyprowadzi z klasy;)
On o tym wiedział i grał ze mną w tą grę;)
Zawsze potem odpowiadałam pisemnie;) On wychodził z  tego z klasą i ja też;)

Hehehe. Niezłe.

Mi się jeszcze coś przypomniało - ale to profesor z czasów studiów. Agrometeorologia - niby przyjemne, ale materiału sporo. Profesor uważany za "dziwaka", starszy Pan i wszyscy się go bali - poza mną i koleżanka z roku. Starosta zrezygnował z funkcji, by nie musieć iść z indeksami po wpisy do profesora - szłam ja Był troszkę dziwny - fakt ale miał REWELACYJNĄ pamięć i w ogóle był niezwykle inteligentny przy czym jednocześnie taki normalny (czyt. nie zadzierający nosa). Lubiłam go nawet - zawsze opowiadał ciekawe historie z życia a miał ich sporo. Miał niezły wzrok i nawet jeśli pozwalał ściągać to pamiętał kto i kiedy i z koła wstawiał i tak 2. Ogólnie to za wszystko były same 2.

Po roku przedmiot dobiegał końca... Kończył się egzaminem pisemnym. Tydzień wcześniej ktoś rozdał pytania, które jakoby miały być co rok takie same. NA 2 godziny przed egzaminem dostałam maila, że jednak pytania są inne, bo inny kierunek miał takie i takie. Trudno - co ma być to będzie.

Profesor nie wiem czemu ale mnie polubił. Polubił do tego stopnia, że stanął przy mnie podczas egzaminu i ... opowiadał historię, jak przebił sobie bębenek w uchu (+ jeszcze jakieś 2 ale przyznam, że nie słuchałam). Nie mogłam zerknąć do książki, nie mogłam wyjąć ściągi - ba! Nie mogłam nawet skupić się na tym co wiedziałam i napisać z głowy! Gdy powiedział, że nie słyszy na jedno ucho uznałam, że czas działać bo czas się kończy... Koleżanka siedząca za mną zaczęła mi dyktować odpowiedzi (a profesor stał krok dalej i opowiadał...) i takim sposobem zaliczyłam egzamin.

3 lata później spotkałam profesora w autobusie MPK. Zdziwił się, że powiedziałam mu dzień dobry, bo podobno "dzień dobry" mówią mu tylko studenci, którym obecnie uczy. Po egzaminie uciekają.

Mnie natomiast zdziwiło gdy na moje dzień dobry odpowiedział:

"Dzień dobry panno Moniko D... z rocznika xx o numerze x. Wiem, że pani ściągała na egzaminie a koleżanka, która pani dyktowała - gdyby spisywała z lepszej książki dostałaby ocenę wyżej".

Moja mina - bezcenna...