Czy bycie razem ze względu na dzieci ma sens? - Forum

Raczej nie istnieje... Powiedziałaś "raczej", więc może coś poza dziećmi jeszcze Was łączy?

Skoro pobieraliści się aby mieć dzieci, potem je spłodziliście, to więc i bycie ze sobą ze względu na dzieci ma sens. 

Ja tak obserwuję obecne młode małżeństwa. I te mniej młode też. I stwierdzam, ze zbyt łatwo poddają się i rozwodzą. 

Czy myślicie młode matki i żony, że nasze małżeństwa to były same idylle. Ileż my przepłakałyśmy dni i nocy. 

I z powodu mężów i z powodu teściowych. Z powodów finansowych i innych wszelkiego rodzaju trudności. 

Ale nie rozwodziłyśmy się z powodu , że nie mogłyśmy się dogadać. ( dobra rada - jak się nie daje gadać, to nie gadać). Robić swoje i przeczekać . A facetów trzymać krótko i stawiać przed faktem dokonanym. Oni takich kobiet się boją i je słuchają. 

I nie nagradzać złych facetów rozwodem. Bo dla kobiet to ból,  smutek i kłopoty a dla mężczyzn oddanie im wolności i nagroda. 

w pełni popieram, że byt szybko ludzie podejmują decyzje o rozwodzie, każda najmniejsza kłótnia, czy zwykła codzienna niezgodność poglądów to jeszcze nie koniec świata

za to nigdy nie zgadzam się z tym, żeby być razem tylko ze względu na dzieci, bo jeśli One mają cierpieć na kłótniach, braku rodzicielskiej czułości, czy oziębłych wobec siebie ropdzicach to tego nie pochwalam

tyle , że autorka wątku faktycznie chyba sama nie jest pewna uywając słowa "raczej", więc warto najpierw zawalczyć

wydaje mi się, że dla dobra dzieci warto zawalczyć o swoje szczęście. Dzieci powinny byc dla Was mobilizacjią do poprawy kontaktów między sobą. Może warto udac się do jakiegoś specjalisty razem i wspólnie znaleźc żródło tego niepowodzenia

zawsze jest warto ratowac ja tez bylam w takiej sytuacji ale jakos przezylismy to i teraz jest ok 

Święte słowa, ale pod warunkiem, że wykorzystało się wszelkie możliwości uratowania małżeństwa, zmiany tego co złe i przykre na coś konstruktywnego. Dopiero gdy wszystkie próby ratunku (czy samodzielne czy też z pomocą terapeuty np. i nawet separacja to czasem forma naprawy małżeństwa ale tylko czasem) zawiodą wtedy właśnie dla dzieci lepiej by nie oglądały rozpadu wszelkich wartości bo one potem żyją tak jak widziały życie własnych rodziców. To przez naśladownictwo dzieci uczą się życia, zasad, wartości nie inaczej, więc jeśli mają widzieć ciągłe kłótnie lub drugą stronę: wieczną oziębłość to wtedy bycie razem nie ma sensu 

Warto robić wszystko, aby ratować małżeństwo. jednak jeśli wykorzystało się juz wszelkie możliwośći, a dalej się nie układa, a jest tylko gorzej? Co wtedy? Trwać na siłę w toksycznym związku?

A niektóre dzieczyny łapią mężczyzn na dziecko i wtedy jaki sens ma taki związek?  Czytałam na forum jak dziewczyny polecają aby złapać faceta przestanie brać tabletek. I co potem z takim związkiem? Jakie szanse ma na powodzenie i wychowanie dziecka? Przecież nie jest on oparty na podwalinach dobrego związku czyli milości i szczerości!

Zgadzam się z przedmówczyniami: dla dzieci warto walczyć o związek... I nie wolno zbyt łatwo się poddawać.

To zależy. Ja walczyłam o swoje małżeństwo przez kilka lat. Nawet zmieniłam miejsce zamieszkania by mój mąż nie miał kontaktu z kolegami. Ale znalazł nowych kumpli do kieliszka. I co z tego że podobno bardzo mnie i dzieci kochał, jeśli bardziej kochał alkohol i nie potrafił z niego zrezygnowac. Nawet rozwód nic w jego życiu nie zmienił, moze tylko tyle że ma więcej pieniędzy na przepicie. 

Dobrze że nie musimy z dziećmi już tego oglądać. 

Pewnie Twoja sytuacja jest inna. Zawsze warto walczyć, ale jeśli ta walka nie przynosi efektu trzeba zastanowić się nad odejściem. I nie patrzeć na tak zwane dobro dzieci. Dzieci urosną i pójdą z domu, a Ty zostaniesz z tym mężczyzną.

Jak dla mnie walka o zwiazek, a trwanie tylko w tym zwiazu ze wzgledu na dzieci to dwie rozne rzeczy. Zgadzam sie z tym, ze teraz ludzie z byle powodu sie rozwodza, nawet najmniejsze niepowodzenie/ klotnia jest pretekstem do rozstania, ale nalezy pamietac, ze dzieci nie sa glupimi istotami, ktore nic nie widza, nic nie czuja.

Pamietam dobrze, jak w dziecinstwie wyczuwalam emocje doroslych, a jako dziecko nie rozumialam, czemu np. mama jest zla- widocznie ja cos musialam zrobic zle. Tak wlasnie odbiera to dziecko, ze to ono jest winne zlego humoru rodzicow, nawet jezeli tak bardzo sie staraja nie robic awantur przy dziecku, to ono i tak wie ze cos jest nie tak. Trzeba by bylo byc niesamowicie dobrym aktorem, zeby grac przed rodzina idealna pare, mimo tego, ze w rzeczywistosci nie mozemy zniesc nawzajem swojej obecnosci z partnerem. 

Etka, tu masz rację. Trzeba jeszcze rozważyć: co stanowi problem? Drogi Anonimie?....

Ewa , masz bardzo dużo racji. I calkowicie się z Tobą zgadzam. Alkoholizm, pijaństwo, burdy i częste zdrady są bardzo ważnymi przyczynami rozpadu małżeństw. I w takich przypadkach dobrem dzieci jest rozwód. 

Taka atmosfera nie sprzyja rozwojowi dzieci. A i matki ( czasem też ojcowie) cirpią a to odbija się na ich zdrowiu. 

I w takich przypadkach gdy próby ratowania małżeństwa nie dają rezultatu, najlepszym wyjściem jest rozwód. 

No właśnie, ile czasu można ratować małżeństwo? Moim zdaniem, tego "ratowania" muszą chcieć oboje ludzie, bo jeżeli tylko jedno to jest walka z wiatrakami...