Świat się dla mnie skończył...

Przeczytałam i...boje sie cokolwiek napisać.

Napisze jednak. Ty jesteś ofiarą a jednak to ty musisz wszystko naprawiać...bardzo niesprawiedliwe zadanie dostałeś od losu. Jesli kochasz to dziecko a na pewno tak jest to trwaj przy nim. To ty jestes jego tatą mimo ze wyniki pokazują cos innego. Pierwsze co mi przyszło do glowy to poradź sie prawnika jak ze strony prawnej wygląda twoje prawo do dziecka.

Bardzo trudna sytuacja...mysle,ze przede wszystkim musisz sobie odpowiedziec na pytanie czy jestes w stanie wybaczyc i zyc dalej z zona.Nie draz juz tego tematu..po co Ci zdjecie faceta,lozka..w co byli ubrani..tylko sie zadreczasz niepotrzebnie,a nic Ci to nie da,nic nowego nie3 wniesie do sprawy.

Po prostu,trzeba sie pogodzic ze jest jak jest":jest dziecko ktore bardzo kochasz choc nie Twoj byl ten plemniczek...ale to TY jestes jej OJCEM bo ja kochasz,wychowujesz,czytasz bajki,tulisZ do snu,pocieszasz gdy placze...To jest najwazniejsze,a nie to kto dal plemnik...

Pozostaje tylko pytanie czy mozecie byc z zona nadal razem,nie wyrzucajac tego sobie do koknca zycia..Bo jesli corka mialaby patrzec na codzienne awantury itp to chyba nie jest to najlepszy pomysl...

Zdaję sobie z tego sprawę, że ojcem jest ten co wychowuje, a nie........

Ja dalal czuję do żony ogromną miłość, ogromne uczucie, ale nie potrafię zrozumieć, że mimo tego co się stało ona nadal uważa mnie chyba za idiotę patrząc mi w oczy i mówiąc "o 3 pchnięciach", według mnie to był romans i regularne współżycie, ale niech mi to powie, po tylu dniach jestem chyba w stanie wybaczyć, choć z dnia na dzień już jest inaczej, serce boli, minimalnie, ale coraz mniej (może to skutek lekarstw, które dostałem ).

Nie mogę zrozumieć, że dla niej chyba liczy sie bardziej jej reputacja (choć ja jej powiedziałem, że nigdy nie dopuszczę, aby ktoś sie o tym dowiedział ze względu na dziecko) a niżeli odbudowa związku w szczerości...

Czy po tym co mi zrobiła ja nadal nie zasługuję na prawdę?

Co do prawa, mogę założyć sprawę o rozwód z orzeczeniem winy (mam 2 wyniki badań DNA ) w razie takiej sytuacji prao reguluje pozostanie oczywiście dziecka przy matce i nie może zakazać mi spotkań z dzieckiem, ponieważ nadal mam prawa rodzicielskie...

Jeżeli już wiesz i tak bardzo kochasz obie to po co robiłeś te badania? Zrób co ci serce dyktuje rozwiedż sie, złóż sprawę w sądzie o zaprzeczenie ojcostwa, chociaż to można zrobić przed ukończeniem przez dziecko 6 miesięcy Trudna sprawa i bardzo trudno coś z sensem doradzić Myślę , że cokolwiek nie zrobisz i tak będziesz cierpiał

Baszka, powiedz mi kto o zdrowych zmysłach nie chciałby wiedzieć czy rzeczywiście jest ojcem swojego dziecka, jaśli tak jakpisałem dostało zasiane ziarno niepewności. Ja byłem pewien na 100%, że wyniki wyjdą takie, że jestem oczywiście ojcem i tak jak pisałem tydzień się z tym borykałem czy je zrobić i było mi ŹLE, gdy je zrobiłem nie znając jeszcze wyniku myśląc, jak mogłem aż tak stracić zaufanie do mojej żony, że je zrobiłem...

Ona wysyła mi non stop smsy i mów jak bardzo mnie kocha i że jak jej wybaczę to zrobi wszystko abym był najszczęśliwszym człowiekiem na świecie, a jednak nadal patrzy mi w oczy i okłamuje... zamiast wreszcie powiedzieć prawdę...

Z tego co tu przeczytałam to chyba Ty nie masz do niej o samą zdradę pretensji tylko oto że zostałeś oszukany i wciąż trawi Cię żal oto. Nic się nie skończy jeśli Ty w sobie tego nie poukładasz, bo to wciąż będzie trwało. Forma rozmowy u psychologa myślę jest dobrym pomysłem o ile zgodzi się na to również żona bo sęk w tym, żeby zrozumiała jak kłamstwem Cię rani i jaki ogromny wpływ może to odbić się na dziecku, bo gdyby kiedyś się córka dowiedziała to będzie za przeproszeniem "chryja" na całego.

W kwestii ojcostwa - ja jestem teraz w takiej sytuacji, gdzie mój obecny partner stał się ojcem dla mojego dziecka, mimo iż oboje wiedzą, że w Polsce mieszka jej biologiczny ojciec. Oboje i córka i partner bardzo się kochają i to ona uważa mojego partnera bardziej za ojca niż tego biologicznego. Więc na ten moment w kwestii dziecka, że tak powiem wygrywasz bo liczy się miłość, którą dziecko ojca obdarowuje - dla niej tylko i wyłącznie TY jesteś ojcem i nikt inny.

Baszka ma rację w tym, że na chwilę obecną cokolwiek byś nie zrobił to będziesz cierpiał - moim zdanie trzeba teraz wybrać to mniejsze zło, choć nie wiem jak to miałoby wyglądać.

Psychiatra to również dobre rozwiązanie - pozwala na popatrzenie na sytuację z innego punktu widzenia, to czasem naprawdę pomaga.

Kurcze,przestan wymuszac na niej powiedzenie prawdy....Skoro idzie w zaparte to bedzie szla...Co Ci to da,ze sie przyzna? No chyba nie sadzisz ze to bylo niepokalane poczecie...W dodatku opowiada Ci takie szczegoly jeszcze..czy "pchniec" bylo 3,7 czy 24...tez jakas dziwna kobieta..Wystarczylo powiedziec,ze Cie zdradzila i juz.Teraz bedziecie sie nawzajem obrzucac blotem? I licytowac kto kogo bardziej zranil..?

Moze zamiast sie nad tym skupiac,skupcie sie nad naprawa zwiazku (o ile to mozliwe),ale naprawde musicie sie powaznie zastanowic czy dacie rade zostawic to za soba...Bo to jedyne wyjscie: nie mowic o tym,nie wracac do tego..zostawic te cala historie za drzwiami. Trzeba sie od tego odciac. Dopoki bedziecie to walkowac,dopoty nic sie nie zmieni a bedzie coraz gorzej...Sam sobie zadajesz bol rozpamietujac to i zbierajac wciaz nowe "dane" na temat okolicznosci. Nie rob tego...

Przeczytałam Twoją historię i naprawde współczuje że musiałeś przez to wszystko przechodzić. Kiedyś ktoś mądry powiedział że prawdziwym ojcem nie jest ten kto je zrobił (bo to tylko chwila) ale ten kto je wychował bo to jest najważniejsze.

Piszesz, że kochasz żenę i dziecko i według mnie tak to zostaw. Kochaj ich nadal, postaraj sie być z nimi szcześliwy. Żona cie skrzywdziła, to nie ulega wątpliwości, ale spróbuj dać jej szansę. Zrób to dla córki. Przecież ona cie bardzo kocha, mówi do ciebie "tatusiu" bo ona nie zna innego taty. To Ty justeś dla niej tatą i tak niech zostanie.

Jest nieciekawie. To fakt. Ale mnie zastanawia dlaczego Twoja żona bala się powiedzieć Tobie prawdę. 

Bo skoro tak długo znacie się, to może zna Twoje reakcje. I bała się ich. Fakt, że nie ma do Ciebie zaufania. 

A Ty piszesz, że  bardzo jej ufasz. Chyba jednak nie bardzo, bo nie czekając na jej odpowiedź na nurtujące Cię bardzo ważne pytanie, zadziałałeś potajemnie. A więc oboje macie sekrety przed sobą. Tak jak większość małżeństw. 

Tylko , że ten sekret dotyczy dziecka. I to już nie malutkiego. Dziecka, które obdarzałeś miłością i ono odwzajemniało ją. Chcesz to przekreślić.

A jeżeli będzie to Twoje jedyne dziecko?

Myślę, że daj już spokój dochodzeniom, porozmawiaj spokojnie z żoną, zacznijcie od nowa i nie wracajcie do tematu. Bo to nic nie zmieni.

Wiem , wiem mozesz powiedzieć , że to zbyt powazna sprawa. Zdrada, cudze dziecko i.t.p. 

W obecnych czasach wielu mężczyzn wychowuje dzieci innych ojców. I kochają te dzieci i opiekują się nimi, i kochają ich matki. 

A więc weź się w garść, odstaw alkohol ( to bardzo zły doradca), zmień swoje postępowanie a potem wymagaj tego od żony. I bądźcie razem. Powodzenia!!!

Nawet nie wiesz jak Ci wspólczuję...

Czytałam tą historię , mąż przeszkadzał mi zaczepiając mnie, a ja pomyślałam sobie...Boże, jak dobrze, że go mam.

Myślę, że tak jak podejrzewasz, romans trwał na pewno przez długi czas, a kłamstwa Twojej żony jak dla mnie są nie do wybaczenia. Zastanawiam się jaki ona ma tupet i jak bardzo potrafi być wyrafinowana, by trzymać tak okropną rzecz w tajemnicy  przez tyle lat. Wyczuwam po tej opowieści, że jest zakłamana i jeszcze wiele rzeczy mogła ukryć przed Tobą, bo jak widac przychodzi jej to z łatwością. Skruchy i wyrzutów sumienia raczej tu nie ma.

Wiem jedno, nie możesz dać odczuć córce, że nie jest Twoja, bo liczy się to, że Ciebie kocha najbardziej na świecie, że Ty jestem jej ukochanym tatusiem i całym światem na którym zbudowała swoje życie.

Jestem przerażona, że kobiety potrafią robić coś takiego osobie, która poświęciła im się, oddała serce na wieki, kocha ponad życie. Mam dwoje kolegów, którzy są w podobnej sytuacji, kobiety ich zdradzały przez wiele lat, podczas gdy oni pracowali za granicą na lepsze zycie. Wracali do domu co 2 mies. i było wszystko ok.

Uściski, wyznania miłości, wokoło biegające dzieci...a po tylu latach dowiedzieli się, że ich żony mają kochanków. Teraz walczą ze sobą o majątek, dzieci, mają ogołocone konta...niestety kobiety potrafią być bezwzględne.

Nie wiem co Ty powinienieś zrobić, nie powinnam nawet radzić nie będąc w Twojej sytuacji. Wiem jedno, gdybym to ja była na twoim miejscu posłałabym ta kobietę w diabły, na takiej zdradzie i tylu latach oszystwa nie można dalej budować związku. Wg mnie nie będziesz w stanie tego zapomnieć. 

Jak narazie walcz o siebie, o swoje zdrowie, byś mógł stanąć na nogi i sam zdecydować co dalej.

Modlę się , byś nabrał sił i wyszedł z tej sytuacji obronną ręką, z córeczką przytuloną do swego taty. 

Niech życie wynagrodzi Tobie te wszystkie krzywdy. I gratuluję odwagi w podjęciu decyzji o teście DNA. 

Widać, że jesteś twardym facetem i wierzę, że wszystko skończy się dobrze.

przeczytałam i ... strasznie mi przykro, że spotkało Cię coś takiego. Ja bym pewnie nie umiała wybaczyć i dalej żyć z osobą, która mnie tak długo okłamywała...

Z drugiej jednak strony to całe Twoje życie i teraz nagle odejść? A co z dzieckiem? Przecież ono niczemu nie zawiniło i nie powinno cierpieć.

Może po prostu umówcie się na separację? Możecie nadal razem mieszkać, ale żyć - powiedzmy - osobno. Tu chyba nie ma dobrego wyjścia :(

Żona kłamała dużo co do tej sprawy  Ale myślę że nie jest kłamstwem to że cie kocha i chce ztobą być do końca swoich dni Popełniła błąd  Dużosię słyszy o zdradach jeśli jest związek na odległość  Dla mnie związek na odległość nie ma racji bytu Są osoby twarde o mocnej psychice i poczekają miesiąc nawet pół roku ale kazdy z nas ma swoje potrzeby i nie kazdy jest w stanie czekać tak długo   Nie chce bronić zony Postąpiła zle Dla dobra dziecka, zwiazku należałoby wybaczyc, poczekac az czas wyleczy rany    Jedno co mnie tak naprawde martwi to to że ona tyle klamie to do tamtej sprawy  Trzeba jej powiedziec jasno albo mowi prawde i zyjemy dalej razem albo koniec    Bajki to ona może pleść córce na dobranoc a nie tobie jeszcze w tak ważnej kwesti  Musisz znac prawde Nie o tym czy robiono to na krześle czy kanapie tylko jakie znaczenie miało to dla niejGdyby cie nie kochała poszlaby z innym przeciez  Jest przy tobie To o czyms swiadczy Pomysl otym

Ciężko doradzać jeżeli nigdy nie było się w podobnej sytuacji, można jedynie próbować wczuć się w Twoje położenie i zastanowić się jak postąpiło się na Twoim miejscu. Tak jak ktoś napisał wyżej, to bardzo odważny krok z Twojej strony wykonać badania na ojcostwo. Niestety jak się okazuje wynik tej decyzji pociągnął za sobą skutki, których się nie spodziewałeś. Próbuję sobie wyobrazić jak bardzo musiało to zaboleć - ta wiadomośc że dziecko które kochasz ponad życie nie jest Twoje, że zostałeś jakby nie było tak perfidnie oszukany przez kobietę z którą chciałeś spędzić resztę życia... I wydaje mi się, że musisz odpowiedzieć sobie na zasadnicze pytanie, czy chcesz w ogóle walczyć o ten związek, czy chcesz z nią być, a jeżeli tak to jakby to wasze wspólne życie wyglądało dalej. Możesz jej wybaczyć (jeżeli będziesz w stanie) ale na pewno nigdy nie zapomnisz. I tak jak sam piszesz na każdym kroku patrząc na swoje dziecko będzie przypominało Ci się co zrobiła Twoja żona. Za ileś lat z  kolei zaczniesz zastanawiać się czy warto taką prawdę ukrywać przed własnym dzieckiem, cierpieć w samotności - i jeszcze bać się na każdym kroku o to czy ona się nie dowie że nie jesteś jej ojciecem (bo różne rzeczy w życiu się zdarzają - których ja na przykład wolałabym być świadoma). Ale na dzień dzisiejszy wiem jedno - sam sobie z tym wszystkim nie poradzisz. Będziesz to dusił w sobie, aż przepraszam za wyrażenie "zeżre" Cię to dokładnie i uciekniesz chociażby w takie głębokie bagno jakim jest właśnie alkohol - a to wszystko może się odbić również na dziecku. Powiem Ci jedno, nie dociekaj i nie oczekuj tego, że Twoja żona powie Ci cała prawdę. Na pewno tak nie będzie. Oszukała raz, oszukała drugi raz i już do końca życia żyjąc z taką osobą nie będziesz jej pewny. Przecież gdybyś sam nie zrobił testów na ojcostwo, ona nigdy w życiu sama  z własnej woli nie przyznałaby Ci się do tego, że Cię zdradziła. A czy to był stosunek przerywany, namiętny pocałunek to zawsze będzie jakaś zdrada. Z tego co piszesz to taki typ kobiety (niestety) - nie bez powodu pisałeś o początkach waszej znajomości, że kiedyś już ktoś tam inny się pojawiał w waszym życiu. Moim zdaniem to były już jakieś pierwsze oznaki jej słabości, którą ona ma. Trzyma się teraz Ciebie bo pewnie boi się zostać sama, w końcu na prawdziwego ojca dziecka raczej liczyć nie może, bo on przecież też ma swoją rodzina. Ba, i ta jego rodzina, a zwłaszcza żona, też żyje w głupiej nie-świadomości. Jak dla mnie to dramat dwóch rodzin. Ale czy to jest miłośc z jej strony? Nie sądzę, raczej starch przed rozstaniem, tym że prawda wyjdzie na jaw - i to ona będzie "napiętnowana". Nie wiem... Ze swojej strony nie pocieszę się, tak jak chyba nikt na tym forum. Jest i będzie Ci bardzo ciężko. Skup przede wszystkim swoje myśli na córce - bo jakby nie było to Twoje dziecko, niech przynajmniej ona jak najmniej cierpi w tej sytucji. Jeżli zdecydujesz się odejść to będzie duży krok na przód, bo życie pod jednym dachem z kimś takim jak Twoja żona już zawsze będzie Ci przynosiło rozczarowania, nie licz na to że wróci miłość z "dawnych" lat. A jesteś jeszcze młody, jeszcze możesz sobie ułożyć życie na nowo tylko musisz podjąć odważną decyzję i nie marnować czasu w tej chwili na umartwianie się i zagłębianie jeszcze bardziej w to co jest prawdą a co nie, czy ona znowu kłamie czy nie - po co się tym dręczyć??? Miłość przychodzi i odchodzi, a czas leczy rany - nie marnuj życia - uwierz mi, że nie warto. Trzymam bardzo mocno kciuki za to żeby w Twoim życiu zaświeciło się jakieś jasne światełko z nową nadzieją, że będzie lepiej. Ale wszystko co sie teraz wydarzy zależy tylko od Ciebie...

Pozdrawiam iściskam bardzo cieplutko ;)

Brak mi słów, ta cała historia, te kłamstwa, Twoja wielka milośc...Nie wiem co napisac, ale nigdy nie postąpiłabym tak jak ona.

Musisz byc silny i uwierzyc w siebie, potrzebujesz czasu aby sie pozbierac i zastanowic co dalej.

Zyczę Ci wytrwałosci i sił.

Bardzo ci współczuję,ale teraz najważniejsze jest dziecko...Twoje dziecko bez względu na to,czy jesteś biologicznym ojcem czy też nie....Pamiętaj o Tym!!! co do żony to nie ważne są szczegóły zdrady,ale ważne jest to czy dacie Radę Oboje Żyć  z Tym Faktem Dalej?

Życzę Ci wytrwałości i rozsądnej decyzji

Spać nie mogę... więc nowy wątek napiszę...

Dziś postanowiłem pójść do psychologa z pytaniem jak zmusić ją do powiedzenia prawdy, bo tylko na tym mi zależy. Podsunęła mi świetny pomysł, mianowicie zaproponowanie małżonce, że jedynym sposobem na uwierzenie że mówi prawdę jest wariograf ( powiedziała, że wiele osób się łamie przy tym i decyduje sie powiedzieć więcej z obawy, że wariograf wyciągnie więcej niż sama by chciała)

Zadzwoniłem do firmy trudniącej się usługami wariografem. Pan poinstruował mnie jak to wszystko wygląda, ale niestety 80% pewności i powiedział, że nie proponuje mi tego robić, ale nastraszyć żonę tak...

Jakież było moję zdziwienie, kiedy dziś jak córunia zasnęła, a ja kładąc sie obok mojej żony poprosiłem o rozmowę i mówię jej, że jest mi ciężko jej zaufać i z całą pewnością pomogłoby mnie jeśli poddała by sie badaniu wariografem, zwyzywała mnie.....

Mówię do niej: kochanie zadadzą Ci 5 pytań:

1. Czy romans z kolesiem trwał dłużej niż ten jeden raz/dzień – odpowiedziała bez wahania, że NIE
2. Czy oprócz tego kolesia był inny facet z którym mnie zdradzała – odpowiedziała bez wahania NIE
3. Czy wiedziała, że dziecko nie jest moje kiedy je urodziła – odpowiedziała, że NIE
4. Czy chce być ze mną bo boi się, że finansowo nie da rady i chce zostać ze mną dla kasy – odpowiedziała, że NIE
5. Czy jesteś zdolna zdradzić mnie jeszcze jeśli uratujemy nasz związek – odpowiedź NIE

 Więc pytam, kochanie odpowiedziałaś na te pytania bez wahania, to są jedyne na jakie będziesz narażona podczas badania wariografem, jeśli odpowiedziałaś szczerze to nie masz się czego obawiać i BARDZO MI TO POMOŻE ODBUDOWAĆ ZAUFANIE DO NIEJ.

Wściekła się, że nie podda się temu badaniu bo ma swoją godność. Powiedziałem, że ma czas na decyzję do piątku, odmowa = przyznanie się do obawy, że wyjdzie że znów kłamie. Wściekła się i ona mów do mnie: Ja Ci daję 2 wybory, albo jesteśmy razem i zapominasz o wszystkim, żadnych badań itp., albo nie chcesz być ze mną i nie będę Cię na siłe trzymała i możesz się wyprowadzić, powiedziałem, że zdecydujemy KTO się wyprowadzi, bo widzę, ze już sobie nawet podział majątku zrobiła……Powiedziała, że jak wyjdzie, że kłamie to co wtedy? Więc jej mówię, że jeśli się nie podda to i tak będę pewny, że boi się kompromitacji i wtedy koniec... Bo chcę ratować i odbudować związek pomimo wszystko, ale nie na kłamstwie...Takie bzdety zaczęła mówić, że rąbnąłem w stół pięścią i wyszedłem do pokoju, a ona się ubrała i wyszła z domu...

Po jej powrocie znów usiadłem obok, przeprosiłem i mówię, że jeśli ona poprosiłaby mnie o takie badanie to bez wahania zgodziłbym się na nie aby tylko spróbować odbudować zaufanie i że nie rozumiem jej decyzji skoro nie ma nic do ukrycia... Stwierdziła, że "może są rzeczy o których nie chce sobie przypomnieć" i poszła spać.

Znów mnie "rozwaliła"...

Dobrze, ze mam tabletki...

Bardzo Ci współczuję i zarazem jestem pełna podziwu za Twoje uczucie. 99% osób w Twojej sytuacji już dawno by się rozwiodło. Rozumiem, że bardzo kochasz swoją żonę i córkę i chcesz ratować małżeństwo, ale sam nie dasz rady ciągnąć tego związku. Dopóki Twoja żona nie uderzy się w pierś i nie skończy kłamać będziesz w błędnym kole. A ileż można brać silne leki i uciekać w alkohol?

Mam nadzieję, że cała ta straszna sytuacja znajdzie jakieś pozytywne zakończenie. Może Twoja żona się opamięta. Pozdrawiam i trzymaj się!

Wszystkie dziewczyny bardzo współczują Tobie. Och, jaki jesteś biedny i jaka ona, Twoja żona jest be!!!!

A to Ty jesteś be!!!

I Twoja urażona męska ambicja. 

Po cholerę sięgasz do takich wyjśc jak wariograf?

Przecież wiesz, że Cię okłamała. I Ciągle wmamwiasz w nią i w siebie , że dalej kłamie. I tak już będzie zawsze. Ona wie, że jej nie wierzyłeś, nie wierzysz i nigdy nie uwierzysz. Zawsze będzie czuć podstęp w Twoim zachowaniu.

I aby mieć święty spokój będzie ci opowiadać bajeczki, które chcesz usłyszeć. 

I będzie z Tobą dopóki nie spotka spokojnego faceta. I wtedy odejdzie. A Ty zostaniesz sam ze swoimi frustracjami. 

chyba nie do końca masz rację. Facet cierpi, naprawdę został skrzywdzony a zresztą jest krzywdzony do dziś. Nie radzi sobie z sytuacja i dlatego sięga po różne sposoby, żeby na jakiś czas zagłuszyć ból. Urażona męska ambicja? Uważam, że zdrada jest najgorszym upokorzeniem w stosunku do drugiego czlowieka. tym bardziej, że to nie jest tu tylko kwestia zdrady ale i wieloletniego kłamstwa. ja też z pewnością czułabym się "urażona" i Ty z pewnościa też, i myślę że każdy. Nie, byłabym wściekła, rozgoryczona, upokorzona...

Dunia przede wszystkim nie znalazłem tego forum po to, żeby ktoś mi współczuł. Chciałbym po prostu to wszystko ogarnąć, ZROZUMIEĆ i na to liczę, że niektóre wypowiedzi w jakis sposób mnie ukierunkują.

Może i jestem be, ale czemu? Temu, że chcę znów jej zaufać , tylko dociera do mnie jeden fakt.

Przyznała się, że mnie zdradziła z tym jednym, jeden raz i tak dalej. Pomijając ten fakt NIE POTRAFIĘ zrozumieć obawy przed badaniem wariografem, czy nie było wielu mężczyzn, z którymi topiła smutki będąc sama w obcym mieście. Wytłumacz mi fakt, że dałem jej wczoraj wybór albo sie podda badaniu wariografem i wyjdzie lub nie, że miała kilka romansów, a wtedy się rozstaniemy (oczywiście jeśli miała ) lub druga wersja, że się nie podda badaniu i tym samym przyzna się do winy i będzie koniec wcześniej.

WYTŁUMACZ mi proszę, czego ona sie może obawiać, co mogła zrobić gorszego poza tym, co zrobiła i woli sie rozstać niz poddać badaniu... Bo nadmieniam, ze jej odpowiedź brzmiała ŻE SIĘ NIE PODDA I JUŻ BO JEJ NIE BĘDĘ DAWAŁ WARUNKÓW. Czyli ważniejsze jest zatrzymanie jakiejś innej tajemnicy od naszego związku...źle rozumuję?

Ppowiem jeszcze jej cytat odnośnie czemu się nie podda badaniu..."bo ona może nie chce sobie czegoś przypomnieć i nie chce mi o czymś mówić"...

No comments