Mąż mnie nie kocha, chce być ze mną ze względu na dzieci - Forum

Ja dodam jeszcze coś, co mi sie nasunęło po lekturze antyporadnika Tomasza Mazura, filozofa z UW, Fiasko. Podręcznik nieudanej egzystencji. Otóż, niektórzy ludzie, zamiast rozwiązywac swoje problemy, które ich dołują, rzucają się w stronę różnych "zabawek" typu np. romans. Przez moment działa dopamina i człowiek czuje sie lepiej. Ale to jak z piciem. Jak opadną poczatkowe emocje, problam jest dalej a związki z np. rodziną juz nie istnieją. Nie sugeruję, że mąż autorki tematu ją zdradza, ale coś się z nim dzieje. Niestety, żona nie jest terapeutka, ale może postarać się być przyjacielem...

 utwerdziłaś się w tym, że ten związek jest toksyczny...

Czy zdarza wam sie czasem, że macie straszny problem , a kiedy wyjdziecie z domu, gdzieś pójdziecie, z kimś się spotkacie, po prostu skupicie się na jakiś czas na czymś innym to po powrocie do domu okazuje się, że ten problem nie jest ąż tak straszny? Mnie się to zdarzyło wiele razy, bo tak jak wiele z was siedzę w domu z dziećmi i nie często tak sobie sama wychodzę. Po latach zrozumiałam, że to zamknięcie i skupienie tylko na mężu, domu i dzieciach powoduje, że wszystko wyolbrzymiam, a szczególnie swoje uczucia i odczucia.

Zgodzicie sie chyba ze mną, że nie jest dobrze podejmować ważne życiowe decyzje, takie jak separacja czy rozwód, kiedy jesteśmy z jakiegoś powodu w gorszej kondycji psychicznej, na przykład z powodu ciąży czy ogromnego zmęczenia dziećmi. Dziewczyny, nie zawsze tak będzie!!!

Na pewno są na świecie mężczyźni - skończeni dranie, ale nie ma mężczyzn absolutnych ideałów!

Anonim (załamana), Twój mąż nie rozumie, że twoje problemy są dla Ciebie naprawdę duże i ważne, bo właśnie wrócił z pracy i ma inne spojrzenie. Byłoby super gdyby potrafił uważnie cię wysłuchać i pomóc, ale to że nie chce (a może nie umie) tego zrobić nie oznacza, że jest złym człowiekiem, ani, że cię nie kocha. Nie wiem czy da się namówić ojca, który nie chce się zająć dziećmi, by to robił. Myślę jednak, że jak odejdziesz i będziesz sama z dziećmi to tym bardziej w niczym nie pomoże. Rozumiem, że jesteś po prostu strasznie zmęczona i w tym miejscu szukałabym rozwiazania problemu. Może dałoby się zatrudnić do pomocy rodzinę? przyjaciółki? niańkę? żłobek? a może warto by rozważyć, czy pójście do pracy by ci nie pomogło?

Anonim (smutna) Oto co przyszło mi do głowy, kiedy czytałam twoje wypowiedzi (jestem 16 lat po ślubie):
Wiesz, ja też kiedyś, tak jak twój mąż, nie byłam już pewna czy kocham mojego męża. Uciekałam przed nim, zamykałam się w swoim pokoju, chodziłam wcześniej spać, a on nie robił nic złego, tylko bardzo sie starał, za bardzo. Czułam się jakby osaczona. Nie umiałam ani sobie ani jemu wytłumaczyc o co mi właściwie chodzi. Może po prostu różni ludzie mają różne zapotrzebowanie na okazywanie miłości  i powyżej maja przesyt? Zaczynają "uciekać" czyli coraz mniej okazywać i kiedy ta druga strona zaczyna "gonić" czyli jeszcze bardziej sie starać to może być tylko gorzej. Jeśli dobrze odczytałam waszą sytuację, to bym na twoim miejscu dała mu trochę "przestrzeni",  nie okazywałabym mu miłości częściej niż on to robi, nie domagałabym sie w żaden sposób miłości. Wyobraź sobie, że masz przed sobą ślimaka, który schował sie do skorupki. On pewnie wyjdzie, ale potrzebuje czasu i łatwo go spłoszyć. Czekając przypomnij sobie jaki jest naprawdę, jaki był zanim się schował wtedy może uznasz, że warto nauczyć sie z nim obchodzić. Nam sie udało. Nadal czasem mam wrażenie, że za bardzo skupia na mnie swoja uwagę (wówczas się duszę), ale umiem mu o tym powiedzieć, a on umie to zrozumieć.

Oglądałam taki program w TV, w którym mamusie zostawiają swoje pociechy tatusiom na cały weekend. Tatusiowie nie moga korzystać z pomocy rodzxiny, maja robic to co do tej pory mmamusie, czyli gotować, sprzątać, upiec ciasto, wyjść na spacer itd... Tatusiowie zazwyczaj zaczynają nabierac szacvunku do pracy mamuś.

Witam. Właśnie jestem na drodze do rozwodu, żona po latach podjęła taką decyzję po awanturach i cichych dniach. Dosłownie w jednech chwili zrozumiałem, że przez te lata krzywdziłem ją nie rozumiejąc różnic pomiędzy mężczyznami i kobietmi, czyli nie znając jej potrzeb. Z tego względu, że ją bardzo kocham robię wszystko, żeby wszystko odkręcić. Żona poza krzykami pisała do mnie listy, któe właśnie parę dni temu zrozumiałem.

Kochana, będzie trudno, ale szkoda życia na toksyczne związki i relację z facetem, któremu jesteś obojętna. Ja też byłam kiedyś dla kogoś przeźroczysta, czyli niewidzialna. I zakończyłam ten związek. Nie ma sensu ciągnąć takiego związku ze względu na dzieci - to jest duży błąd. Dzieci to nie istoty z kamienia i czują wszystko. Nie można ich wychowywać w atmosferze hipokryzji i chłodu uczuć. One dobrze wiedzą, co się dzieje między mamą i tatą. Życzę Ci duuużo siły i nie daj się!!!

Kobiety odznaczają sie sprytem ,Tobie też nie powinno go zabraknac... piszesz,że uciekalas do dzieci,bo one cie dowartosciowywaly,czulas sie kochana ... wzielas za męża króla,a teraz oczekujesz,że bedzie księciem z bajki spełniajacym twoje marzenia? Nie będzie,bo to dorosły facet.Nie uwazam,zeby był z Toba tylko dla dzieci, powiedzial,że one wiele zmieniaja.I mial racje, bo dzieci dodaja nam odpowiedzialnosci za czyny, za ich przyszłosc. Jezeli mąz -król ,jak w twoim przypadku,slyszy ciagle,ze nie ejstes szczesliwa,ciagle na cos narzekasz ,ciagle jest zle, bedzie sie zamykal w swoim swiecie. Sama zauwazylas,ze gdy jestes posluszna i akuratna to mąz jest zachwycony.Dlaczego? Bo on nie czuje,ze ciagle cie zawodzi w czyms. Wykorzystaj ta wiedzę, myslisz, ze efekt mozna uzyskac tylko gderaniem i złosliwoscia? Traktuj go jak krola , powoli wplatając swoje oczekiwania ..nie narzekaj,że rzadko sie kochacie, wysylaj mu eski pisząc,jakim jest dobrym kochankiem i bez wieczora w sypialni zginiesz dzis i juz ... chcesz isc na basen z nim .... mow,ze tylko z nim czujesz sie bezpiecznie,bo on jest takim czujnym i opiekunczym ojcem ....pewnie,ze ci sie nie chce go ciagle chwalic,bo uwazasz,że nie masz za co ... pewnie i jemu dlatego nic nie chce sie robic,bo uwaza,że i tak bedziesz narzekac .Najlatwiej rozwalic rodzine, nie żebym kogos krytykowala , mam kolezanki wkolo,rozwiodly sie ,bo chcialy miec lepiej ...nie maja ,piszecie,niech dzieci nie cierpia w atmosferze klotni ...no niech nie cierpia,ale kto wam sie każe klocic , zawsze mozna znalesc sposob na rozwiazanie sytuacji bez agresji. Tylko,że to trudniej ... On sie zmienil po slubie ...oj na pewno,my tez...kiedys wystarczalo,że kochal, teraz nie wystarcza nic co robi ...oczekujemy,że bedzie nas kochal zrzedliwa, z niedomytymi wlosami, okrąglutka i wiecznie zmeczona , ale my nie musimy juz akceptowac jego,jakim jest...o nieeee...on MUSI sie zmienic,bo jak nie,to sie rozwiode. I co tu jest dojrzalego ? Czasem mam wrazenie,że kobiety są wiekszymi egoistkami ...on jest przynajmniej ,jak twierdzisz,bo są dzieci,czuje odpowiedzialnosc za rodzine,chociaz też nie jest -I TU Cie zdziwie pewnie- tez NIE JEST szczesliwy .

Najprosciej sie rozstac i zmieniac partnerow,az ktorys nam podpasuje,pal licho,co chca dzieci,MY mamy byc szczesliwe

Nie chcę,żeby ktoras z Was sie obrazila, bo nie piszę tego po to,sama jestem po nieudanym zwiazku, w drugim wcale nie mam ksiecia z bajki,ale bardziej sie staram , stracilam cos, bo uwazalam,ze jak on nie chce, nie okazuje tego czy owego mnie i dzieciom .,..ooo niech spada ... W drugim zwiazku realniej patrze na swiat, moje zycie nie ejst z amerykanskiego filmu,gdzie siaedza na kanapie i jedza popcorn.

Zastanow sie, na ile TY mozesz cos zmienic,chocby nastawienie do krola, wszystko kobieta,jak chce moze miec, czasem wlasnie tak '''tresujac '' faceta,że on nawet o tym nie wie ;))