Z kim można a z kim nie powinno się spotykać? - Forum

W dzieciństwie nie wolno mi było spotykać się z kilkorgiem dzieci, bo krążyło o nich złe zdanie. Gdy dorosłam nie dałam sobie wmówić z kim mi wolno a z kim nie się spotkać czy porozmawiać. Wolno mi ze wszystkimi i po pierwszym spotkaniu oceniam, czy warto.. ;)

Pewnie,trzeba to samodzielnie stwierdzić,wywąchać.W podstawowce miałam koleżanke starszą ode mnie o 3 lata,zaś mama mojej kolezanki z klasy zabroniła jej kontaktów ze mna.bo ja "zadaję się z dorosłymi".Nie wiem jakie były jej intencje,ale mi było wtedy przykro,a z tą "dorosłą" koleżanka przyjaźnię się do dziś.Wypada,nie wypada...Kwestia indywidualna.Nie lubie oceniania,zazwyczaj na wyrost.Przypinane łatki często szkodza.Najlepiej oceniać ludzi w zgodzie z soba,swoimi poglądami i sumieniem.

Mam takie osoby ale to ja oceniam granicę i ja decyduję. Nikt mi nie mówi z kim powinnam a z kimm nie bo to moja sprawa. Jestem dorosła więc już mama z tatą na mnie nie nakrzyczą bo siedziałam ze złą koleżanką na ławce

Nie mam rozgraniczenia na tych z którymi powinnam lub nie się spotykać. Nie ulegam żadnej presji ,,bo wypada,,. Jeżeli któs mi nie odpowiada i nie mam ochoty takie osoby eliminuje ze swoich znajomych i nie tracę na nich czasu.

Sa osoby o złej opinii np. pijący notorycznie pod sklepem czy pow yrokach, z którymi ludzie nie radzą się spotykać i na ogół mają rację. Ja osobiście mam "nosa" do ludzi i mam sprawdzone towrzystwo, z którym utrzymuję kontakt. Pzonajac nowe osoby jestem nieufna i musi minać dużo czasu zanim zyskam przekonanie, że dana osoba jest warta mojego zainteresowania. 

Nie lubię takiego różnicowania. I sama decyduję z kim chcę się spotykać i przyjaźnić. Niezależnie od statusu majątkowego, wykształcenia czy zawodu.

Niestety wiem, że są osoby, które sobie takie rozgraniczenie narzucają. I nie chodzi tu o patologię, przestępców czy osoby o jakich pisze Ola (mama Julki), ale o osoby, które mają mniej niż inni. Generalnie - zarabiasz za mało, nie masz mgr przed nazwiskiem to jesteś za słaby. I nie masz szans. Bo nie warto się z tobą spotykać.

Przykre to...

Szczerze mówiąc nigdy nie miałąm bariery czy blokady na to z kim mogę a z kim nie mogę się spotykać. Ludzie są rózni, wiadomo, nie z każdym mi po drodze, bo wiadomo inne zainteresowania czy priorytety. Ja generalnie Matka Polka jestem i skupiam się na ludziach, którzy myślą podobnie :-)

Nigdy nie miałam jakiegoś zakazu, że z tymi osobami nie powinnam się spotykać, a z tymi powinnam - nawet jako dziecko.
Wiadomo, że ludziom różnie się układa. Są bogatsi i biedniejsi, bardziej i mniej wykształceni, pracujący i bezrobotni...
To, że ktoś nie ułożył sobie życia "jak powinien" to nie znaczy, że nie mogę z taką osobą zamienić kilku zdań na ulicy...

Wczoraj zaczął ze mną rozmwawiać stary znajomy - i jego kolega. Obaj pijani:(

Głośni. Hałaśliwi.

Powspominałam stare dzieje - wtedy, gdy trzeźwiał. Był wtedy zupełnie inny.

Wciąż jest człowiekiem...

Dorosły czlowiek może gadać i spotykac sie z kim chce. tylko rozsadek może mu zabronic widywania kilku osób, ale nie wpływ innych.

Ja nie dzielę ludzi.

Ja spotykam się z kim chcę. Nikt nie powie mi, że z tym, czy z tamtym nie mam się spotykać... Nie dzielę ludzi na kategorie...Ludzie są rówzni, czasem fajni, czasem pijacy, czasem zawiastni( tych staram się omijać)...A jednak człowiek, to człowiek.... Jeśli z kimś się nie dogaduję, to odpuszczam. Nigdy jednak nie pozwoliłabym na to,aby "opinia publiczna" kierowała tym, z kim mam, lub mogę się spotykać.

Wiecie co ta zawiść właśnie jest okropna,ale nie tylko ona.Na obczyznie idze to zauważyć niestety :(.Poznaliśmy tutaj wielu polaków,są tacy do rany przyłóż jak i tacy co są zawistni i wywyższający się zaczynali na zmywakach,a potem zdobyli wyższe stanowiska to już są Ą I Ę ,ja ich nie różnicuję poprostu oni zróżnicowali nas !

Jak bylam mniejsza babcia zabraniala mi sie kolegowac,zadawac z paroma osobami. Jak stalam sie starsza/pelnoletnia to ja sama ocenialam czy warto z kims sie psotykac i zadawac czy tez nie. Obecnie sama dobieram sobie znajomych bez ingerencji nikogo:).

U mnie jest podobnie

Nie ma nic gorszego niż przypinanie ludziom "Łatek" i segregowanie w kategorii lepszy/gorszy.

Sama w dzieciństwie padłam ofiarą takiego traktowania, mieszkaliśmy w takiej okolicy gdzie do okoła budowało się wiele rodzin, niektórzy przez to myśleli że są lepsi od innych, bardziej zamożni itp. Poznałam dwie nowe koleżanki, z "nowego" osiedla, ich mamy się przyjaźniły, mieszkały po sąsiedzku, wyraźnie czułam że nie życzyły sobie mnie w tym towarzystwie, izolowały swoje córki ode mnie...

Jak dla mnei to strasznie egoistyczne i obrzydliwe...

Nie oceniam ludzi, i nie wkładam ich do szufladek, chociaż pierwsze wrażenie na temat drugiej osoby, zazwyczaj się u mnie sprawdza, ale nigdy nie miałam jakiś ograniczonych kontaktów przez rodziców i tak samo nie zamierzam, zakazywać czegoś swojej córce. Gdy ktoś robi coś źle moim zadaniem jest uświadomienie dziecku, że druga osoba popełnia błędy, ale to do niej należy decyzja co z tą informacją zrobić.

Ja sama, gdy jestem w Polsce u mamy, unikam kilku osób na osiedlu, ale tylko dlatego, że są to "zawodowe" plotkary i po prostu nie mam ochoty stać z nimi i rozmawiać, kto sobie kupił coś nowego, a kto ma brzydkie firanki w oknach itd. nie oznacza to, że się do nich nie oddzywam, wręcz przeciwnie mam do nich szacunek, ale przez takie gadanie, można komuś zrobić krzywde, dlatego wolę unikać takich tematów.

Ja osobiście np po kilku rozmowach sama oceniam czy powinnam się z kimś spotykać dalej czy nie. Nie lubię kiedy ktoś mi mówi co mam robić, przecież sama o sobie decyduje to moje sprawy ;)

Przy doborze znajomych nigdy nie sugeruje sie tym czy ktos ma mgr przed nazwiskiem,jezdzi BMW czy ledwo wiaze koniec z koncem.Jest jednak grupa osob ktorych unikam,ale to ja o tym decyduje,a nie ''latki ''.