Gdy rodzina nie akceptuje wybranka

Nie spotkałam jeszcze osoby, która kochając liczyłaby się ze zdaniem rodziny. Potem może żałuje.Ale jeżeli jest to prawdziwa miłośc, to przetrwa wszystko.

A ja znam dziewczynę której mama nienawidzi jej męża. I ona bardzo cierpi. Np. Wigilia, mama sama , ona z mężem. Jakie to musi by trudne.

Bywa owszem tak, że po czasie zauroczenia, kiedy nagle opadaja nam z oczu klapki okazuje się, że rodzice to jednak mieli rację, a partner do nas nie pasuje.

Są też jednak takie rodziny, które w kazdym znajda jakieś ale, a w wybranku szukają nieistniejącego ideału, w takim wypadku niestety nie pozostaje nic tylko się im sprzeciwić, jeśli mamy pewność, że to miłość, bo to nie z rodzicami a z partnerem mamy iśc przez życie.

Owszem rodzina jest ważna, ale z czasem nabliższa rodzina to mąż i dzieci a nie rodzice.

mądra mama wcześniej czy później zaakceptuje partnera lub partnerkę swojego dziecka ...

Również znam takie sytuacje:) Mam przykład na sobie... Jestem "ta gorsza" bo "ohajtałam się"  po rozwodzie;) I niestety niektórzy nie potrafią tego zaakceptowac:) Ale ogólnie mam  to w nosie:( Ważne, że tworzymy NORMALNĄ rodzinę i zyjemy w zgodzie!!!

Moja teściowa nie akceptuje dziewczyny swojego syna:(

Może bedę okrutna. To mamy problem. A koleżanka jeśli kocha męża to niech spędza z nim wigilie. Mama z każdym rokiem będzie gorsza. Nie zmieni się choćby koleżanka i jej mąż stawali na głowie i podpierali się rzęsami.

Tak też się dzieje. 

Ja sama jednak nie wiem jakbym miała tak życ. 

Rodzice mojego partnera mnie nie akceptują, choć mieszkamy juz razem 1,5 roku. Uważają, że rozwódka z dziećmi nie jest dobrym materiałem na żonę i synową.

Na szczęście moi rodzice w pełni zaakceptowali mój nowy związek i już kolejne święta będziemy u nich spędzać. Przykro mi tylko, że mój partner nie może odwiedzać swojej rodziny, wiem jacy są dla niego ważni. Ale postawił im warunek, że albo będziemy przyjażdżać razem albo wcale.

Mam nadzieję, że kiedyś ich stosunek do mnie się zmieni.

Ale najważniejsze jest, że się kochamy i chcemy tworzyć rodzinę

Ewuś, skąd ja to znam???:))

Mój Mąż również postawił na swoją( naszą ) rodzine i dużo osób się "oburzył:o)))) A My mamy rto gdzieś... To MY tworzymy rodzinę....

Moja kuzynk żyje jak w średniowieczu Ma 2 córki i syna Córka rozeszła sie z mężem i żyje w wolnym związku Syn poznał dziewczyne z dzieckiem poznałam ją Kiedy pojechał z nią do domu i z tym dzieckiem nie wpuściła ich do domu Zadzwoniłam do niej i zapytałam dlaczego? Odpowiedziała, że on ma chować swoje dziecko a nie cudze Zapytałam ją , a co z twoą córką? Te.ż ją ktoś wziął z dzieckiem Nic mi nie odpowiedziała Mimo wszystko mądrość rodziców ma duże znaczenie .....

to jest bardzo trudne, trzeba wtedy w miarę rozsądnie ocenić, czy rzeczywiście ich obawy  są wskazane, jeśli nie to pozostaje czekać, aż zaakceptują sytuację..

Ja na początku miałam problem z moją babcią jak sie dowiedziała, ze mój partner jest po rozwodzie i ma dzieci ale jak zobaczyła, że relacje zwłaszcza między mną i dziećmi są oki to teraz też jest dla nich babcią chociaż dzieci z nami nie mieszkają. Moja mama od razu mi powiedziała, ze to moje życie i moja decyzja i ona każdą zaakceptuje.

Moja mama też na początku nie tolerowała mojego męża. Poprostu go nienawidziła. Nie zaakceptowala mego wyboru, nie była na ślubie , jak Kuba się urodził to pierwszy raz go zobaczyła jak miał ponad pół roku. Dużo czasu upłyneło , czasem  mam żal do rodziców że to tak wyglądało, czasem myślę że może ja coś źle zrobiłam ale żyjemy w zgodzie na tyle ile to możliwe. Nie wiem czy mama po tylu latach przekonała się do męża ale nawzajem się szanują.

Moja Teściowa nie mogła na mnie patrzeć ;) Próbowała nawet wmówić mojemu mężowi (wtedy jeszcze chłopakowi) że dziecko, którego się spodziewamy nie jest jego... Oczywiście pokłócili się ale wymusiłam na nim, żeby się pogodził, bo to jego matka. Niech coś jej się stanie i będzie płakał że się z nią nie pogodził. Później sobie odpuściła, ale jak jechał do niej sam to nadawała mu na mnie aż się wkurzyłam i powiedziałam mu, że ma stawać w mojej obronie bo albo chce być ze mną albo nie. Ostatnio dała czadu jakiś rok temu patrząc na starszego synka Staszka (jak go urodziłam mówiła, że jakby W. - mojego męża na rękach trzymała) na forum rodziny zapytała: ciekawe po kim on ma takie jasne włosy! Myślałam że z krzesła spadnę! Sama ma nieślubnego syna i chyba nie chce być najgorsza ;) A sama jest blondynką, więc jej powiedziłam, że włosy ma po babci ;P

Na szczęscie my nie mieliśmy takich problemów, moi rodzice od razu zaakceptowali mojego wybranaka, a jego mama powitała mnie milo i od samego początku miałysmy dobry kontakt...teraz jesteśmy małzeństwem a nasze relacje z mamami są super:) 

Nie chcialabym być nieakceptowana przez teściową, byłoby pewnie obojgu nam cięzko...

Moi rodzice zazwyczaj akceptowali moje wybory. Wypowiadali swoje zdanie ale nie wywierali presji na to z kim mam swoje życie sobie układać. Za to jestem im naprwdę wdzięczna.

Gdy poznałam mojego obecnego męża moja mama powiedziała, że nie chce go widzieć w swoim domu. Mój brat nie odzywał się do mnie przez bity rok. Ja jednak wiedziałam, że robię dobrze. Bo wyboru partnera nie podejmuje się dla rodziny ale dla siebie samego. Z czasem na szczęście wszystko się ułożyło.

Mój brat też nie akceptuje mojego wyboru. Mimo, że mieszkamy w jednej miejscowości (do rodziców mamy 300 km) nie spotykamy się.Nawet na święta nie będziemy się widzieć - my jedziemy do moich rodziców w Wigilię i wracamy 26 grudnia, a mój brat jedzie dopiero 26. Więc miniemy się po drodze.

Czasem jest mi ciężko z tym, że nie wszyscy zaakceptowali mój nowy związek. Mam nadzieję, że kiedyś to się zmieni.

Wczoraj dzwonił brat mojego partnera i mówił, że ich rodzice planują zaprosić nas na Święta. Nie wiem czy to dobry pomysł. Z jednej strony chciałabym aby się pogodzili, a z drugiej boję się, że się pokłócą i bedziemy musieli wracać. A od nich do moich rodziców jest ponad 600 km. Nie chciałabym psuć Świąt moim dzieciom (rodzice mojego partnera jeszcze ich nie widzieli) Poza tym ja widziałam się z nimi tylko raz i nie zostałam miło przyjęta. Nie wiem co mam robić - widzę, że Sebastian chce jechać do swojej rodziny - ale czy zostaniemy tam miło przyjęci to nie wiem

U nas na szczęście obyo się bez wydziwiań! Robert złego słowa nie usłyszał od moich rodziców i ja podobnie od jego.