Dziś zapadł wyrok w sprawie, którą Alicja Tysiąc wytoczyła ks. Gancarczykowi (redaktorowi "Gościa Niedzielnego") i samemu tygodnikowi.
Sąd nakazał przeprosić Alicję Tysiąc za porównanie jej do nazistów i wypłacić 30 tys. złotych tytułem zadośćuczynienia...
Resztę żądań sąd odrzucił.
Wg mnie był to jeden z ważniejszych procesów w Polsce w ostatnich latach. Dobre jest to, że sąd odrzucił żądanie w sprawie nazwania aborcji zabójstwem. http://familie.pl/Blogi-7-9/b112p2081,Aborcja-krotkie-wyjasnienie.html
Bo jeszcze tego by brakowało, żeby sąd tzw. prawdą formalną zakazał mówienia prawdy.
Dziwne jest to, że sąd ukarał ks. Gancarczyka za coś, czego tak naprawdę... nie zrobił. Bo w swoim felietonie porównał on sędziów ze Strasburga do hitlerowskich zbrodniarzy, w ogóle nie odnosząc się przy tym porównaniu do Alicji Tysiąc.
Kolejna kwestia: sąd zarzuca, że Gość Niedzielny uprzedmiotowił dziecko. Że przez jego publikacje dziecko stało się PRZEDMIOTEM. To by było karygodne... ale dalej sąd stwierdza, że sformułowanie "aborcja jest zabiciem dziecka" jest jedynie kwestią przekonań. To w końcu jak? Dziecko nienarodzone to dziecko czy nie-dziecko? Sąd jest niekonsekwentny - chyba sędzie nie uważał na zajęciach z teorii i filozofii prawa...
Najbardziej martwi mnie to, że polskie sądy zaczynają wchodzić (niestety, wzorem niektórych (TYLKO niektórych!) sądów zagranicznych) w sferę debaty publicznej, wolności słowa i przekonań. W sferę, do której jako takiej dostępu nie mają! Mogą w nią wejść jedynie wówczas, gdy ktoś próbuje ową sferę ograniczyć...
Jak dla mnie jesteśmy właśnie w momencie, gdy walka przeciwników i zwolenników aborcji wchodzi na nowe pole - próbuje się wykorzystać system prawny do nałożenia kagańca na prawdę i wolność wyrażania poglądów. Zamiast dyskutować, zamiast skupić się na prawdzie - próbuje się ustawami i sądowymi orzeczeniami zabronić jej mówienia. To już bardzo niebezpieczne.
Dziwi mnie, że środowisko dziennikarskie nie zareagowało stanowczo na ten proces - wszak w pewnym stopniu to poważne zagrożenie dla publicystyki i sposobu mówienia o ważnych a drażliwych sprawach.
Naprawdę współczuję tej pani i jej córce, gdy nadejdzie taki dzień, gdy zaczną o tym rozmawiać, gdy córka spyta się mamy, co tak naprawdę chciała zrobić. Ciekawe czy wówczas kwestia tego, czy "aborcja jest zabiciem dziecka" będzie miała dla nich znaczenie tylko "światopoglądowe"...
