Chrzest osoby dorosłej ...

Alinko! Bardzo się wzruszyłam. Twoją szczerością i odwagą. Kroczysz bardzo dobrą ścieżką! Jestes pełna wiary i swoją postawą przekazujesz ją dalej. Życzę Wam obojgu dużo , dużo miłości i szczęścia.

Dziękuję Wandziu i jestem dobrej myśli . Najważniejsze , że zaczęłam , z własnej woli , bez nacisku z jakiejkolwiek strony ...

I że jesteś wytrwała.

Mocno gratuluję.

dziękuję . Żałuję , że nie zrobiłam tego wcześniej . Szkoda też , że każdy proboszcz interpretuje przepisy na własny sposób . Gdyby tak nie było - dawno wszystko miałabym już poza sobą ...

Witam!

Miło mi poznać Cie Alina63!:) Ciesze się że odnalazłam kogoś kto przechodzi to samo co ja. Jestem na samym początku, po pierwszej rozmowie z Księdzem, który również stwierdził że okres przygotowań będzie długi. Z jednej strony chciałabym na spokojnie wszystkiego się nauczyć, bo wiem że nie wszystko umiem, lecz z drugiej chciałabym już swiętować ten dzień. Czy jest możliwość Chrztu w innej parafii niż w tej gdzie aktualnie mieszkam?

Na jakim etapie jesteś teraz Alina 63? Opowiadaj:)

Pozdrawiam!

Mam to już poza sobą . U mnie ten okres trwał ok. 6 miesięcy wliczając w to ślub kościelny . Tak się składa że od urodzenia mieszkam w tej samej parafii . Tutaj też więc przyjęłam chrzest , I komunię i wzięłam z mężem w końcu ślub kościelny . Warto było się odważyć , na prawdę .....

Oo ciesze się :) Powiedz mi jak to wyglądało, jakie dokumenty musiałaś dostarczyć, czy o coś byłaś przepytywana i jak wyglądał sam Chrzest ( czym różnił się od tego gdy chrzczone są maleństwa).

musiałam dostarczyć jedynie akt urodzenia , a potem juz na koniec Akt zawarcia związku małżeńskiego w USC . Na początek dostałam do przeczytania dość gruby katechizm / nie pamiętam już tytułu , wiem tylko , że był to katechizm wydany przez Franciszkanów / . Miałam dość dużo spotkańz młodym diakonem , który odbywał praktyki w naszej parafii . Były to tak naprawdę sympatyczne rozmowy na różne tematy . Na pamięć musiałam przygotować podstawowe modlitwy , 10 Przykazań Bożych i chyba Przykazania Kościelne , ale odpytywana z tego tak na prawdę nie byłam . Miałam też kilka spotkań z proboszczem . Mój chrzest odbył się po mszy wieczornej , gdy już nikogo nie było w kościele , otrzymałam zaraz po nim I Komunię . Chrzest różnił się tym , że w roli chrzestnego  był mój mąż , drugiej osoby już nie szukałam , bo w przypadku osoby dorosłej jedna osoba wystarczy ...

Bardzo mi przybliżyłaś -dziękuje ogromnie!!Myślałam że dwie osoby i szukałam ojca, teraz wiem że jedna :)ZYCZE POWODZENIA NA TEJ DRODZE!

Chciałabym i ja za jakiś czas móc powiedzieć że przyjęłam Sakramenty, przez to napełnić sie jeszcze większą wiarą niż teraz. Napiszę później oczywiscie jak u mnie było:)

Mirindo!  Podobnie jak Alince, życzę Ci wszystkiego najlepszego. Podziwiam Cię bardzo. 

I ja również życzę wszystkiego dobrego!!!!

Alinko,a ja zapytam tak z ciekawości bierzmowanie też było??

było Asiu oczywiście . Tak się złożyło , że chrzest miałam w dniu swoich imienin , bierzmowanie 2 tygodnie później , a ślub kościelny 1,5 miesiąca później . Od ok. pół roku jestem pełnoprawnym członkiem kościoła i czuję się super . Warto było , na prawdę ....

Super , że się odważyłaś w końcu na ten krok . Ja przymierzałam się do tego od bardzo dawna . W końcu natrafiłam na super księdza w czasie ubiegłorocznej wizyty duszpasterskiej i na super proboszcza w mojej parafii . Udało mi się wszystko doprowadzić do szczęśliwego końca , a to , co przeżyłam jest nie do opisania . Życzę Ci tego smego , trzymam kciuki ....

Dziękuje Ci bardzo!:)

Odnowie temat. Jak myślicie czy Ksiądz tak czesto rzeczywiscie nie ma dla mnie czasu czy może nie chce naprowadzić mnie na tą droge? Otóz kilka razy chodze do niego z prośbą o materiały do nauki a on " przyjdz za tydzien", "przyjdz w tygodniu', " przyjdz w ferie". A ja przychodze wtedy kiedy mnie o to prosi. 

Postanowiłam jednak że jutro pojde na 7 na msze i sie przekonam czy poświeci mi czas. Wtedy powinno byc bardzo mało ludzi.

ja bym na Twoim miejscu poszła do kancelarii parafialnej i wtedy na spokojnie porozmawiała z proboszczem . Odmówić nie powinien , bo to należy do jego obowiązków ...

Dziękuje! Wlasnie sie wybieram po sniadaniu.

Ja szczerze Ci powiem Alinko-zgłupieje bo robie to co uwazam za słuszne, chodze po Kosciola co niedziela, w domu wiele czytam, słucham wykładów Księży w internecie, kazań m.in. Pawlukiewicza ( bardzo trafia do ludzi, swietny człowiek!) 

a mój chlopak praktycznie każdego tygodnia poruszy temat Moich Sakramentów i mówi ze NIE WIDZI kolejnego kroku. Tyle razy mu powtarzam że dla mnie liczy sie to co odczuwam a nie czas, choć wiadomo że życie krótkie, ale chce swoim tempem sie uczyc.

Wczoraj był zły-raz na Księdza że nie może znależć dla mnie czasu a pozniej na mnie twierdząc ze powinnam chodzic codziennie to by znalazł. Zakonczylam z nim rozmowe wyjątkowo wczesniej ok 21 i poszłam spac, bo wiem ze nie zrozumiałby mnie.

wybacz , że piszę szczerze , ale dziwi mnie postępowanie Twojego chłopaka . mój mąż jest bardzo wierzącą osobą i z takiej rodziny pochodzi , a nigdy nie dawał mi do zrozumienia , że jestem gorsza tylko dlatego , że nie mam sakramentów . Gdy podjęłam decyzję o nadrobieniu zaległości bardzo mnie wspierał . Był ze mną na pierwszej rozmowie u proboszcza , razem chodziliśmy do kościoła , ale to była zawsze moja inicjatywa i jego właśnie takie a nie inne postępowanie bardzo mi pomogło . Uregulowałam wszystko , ale świadomie i z własnej , nieprzymuszonej woli ...

Ciesze się bardzo po przeczytaniu Twoich wiadomości że masz takiego wyrozumiałego męża, który tak Cie wspierał i że wszystko zakończyło sie pomyślnie!!  Ja ze swoim chodzilam tylko kilka razy do Kościoła, pozniej stwierdził że odłączy się od tej sprawy i pozostawi jej mnie, gdy zapytałam czy ze mną pójdzie odpowiedział że nie. Nie byłoby tygodnia bez tego tematu, mogę zrozumieć czasem jego troskę w słowach, ale poruszanie tego często i obrażanie się że nie jest to szybko- takie cos z jego strony nie powinno byc. 

Jaki trud w tym żeby przyjechać jak kiedyś znów w niedziele do mnie i pojsc ze mną do Kosciola...

Jeszcze raz gratuluje Ci że masz takiego męża!! Z chęcią zobaczylabym cały przebieg, z pewnością wzruszyłabym sie. Na internecie niestety nie mogę znaleźć takiego filmu.

Ja mam nadzieję że mój kiedyś zrozumie jak powinnien się zachowywać,ale raczej nie teraz bo wciąż jest taki sam w tej sprawie. Mimo jego słów ja postępuje wg własnego uznania. Być może jest to dla niego, tak jak określiła jego mama-" Sprawdzenie miłości przez Boga".