Jak sobie radzicie ze złością Waszych dzieci?

Ja na szcęście nie mam takich problemów z Mają. Obecnie w domu mieszka z nami jeszcze  bratanek mojego meża, który zachowuje się w podobny sposób, ale on ma niecałe półtora roku. Maja próbowała zachowywać sie podobnie, ale szybko przestaje. zaliczam sie do dosć wymagajacych rodziców i takie zachowanie jest przezemnie nie tolerowane. W domu przy próbie wymuszenia czegoś Maja laduje w swoim pokoju. Przewaanie szybko jej przechodzi. Ja bym na twoim miejscu w sklepie ignorowała córkę, nawet odejć od niej kawałek. A w domu wypróbuj metodę odesłania do pokoju. Potem wytłumacz dlaczego musiał siedzieć w pokoju.

mikiemu taki etap już minął. na szczęście :) dojrzał chłopak ;) co prawda czasem się złości,ale już nie w taki sposób i pomaga rozmowa. marcel dopiero zaczyna bunt dwulatka...mamy podobnie,bo jak się zdenerwuje to rzuca tym co ma pod ręką :( nie pomagają tłumaczenia. przeczekujemy

Tylko, ze my mamy tylko jeden pokój... W dodatku za scianą mieszka teściowa, więc nie chcę rtobić zbyt duzo hałasu, a wiadomo, ze wszelkie kary kończą sie na nowo krzykiem... Moze to jest jakiś sposób? Przeczekać? Julka do tej pory nie zachowywała sie tak. To prawda, jest zywiołowym dzieckiem, ale nie robiła nigdy takich awantur, co najwyzej biegała pomiedzy półkami z zabawkami w sklepie...a teraz to rzucanie sie na podlogę...

Ja mam tak od dawna i obawiam się, że jeszcze na długo...tylko mój Kuba jest mega rozpieszczony i nie wie co to kara.

w domu odsyłamy złośnicę do jej pokoju, a jak się uspokoi to tłumaczymy co zrobiła źle. jak buntuje się w sklepie to zależnie od sytuacji: abo wychodzimy na zewnątrz, tłumaczymy i wracamy ze spokojnym dzieckiem, albo ignorujemy. ostatnio zrobiła mi scenę bo nie kupiłam jej soku. powiedziałam krótko: uspokój się bo wyjdziemy i nic nie dostaniesz po czym ją zignorowałam. kiedy się uspokoiła zapytała tylko, czy kupię jej kabanosa. kupiłam, bo czego jak czego ale ryby, owoców i kabanosów jej nie odmówię.

Olu - jeżeli nie masz możliwości wysłania Julki do drugiego pokoju to kup w lumpeksie jakąś poduszkę i do tego charakterystyczną poszewkę, połóż je potem w widocznym miejscu i wytłumacz, że za każdym razem gdy mała źle się zachowa, będzie nieposłuszna - spotka ja kara i będzie musiała siedzieć na tej poduszce dopóty dopóki nie pozwolisz jej wstać. w tym czasie zero rozmów, jak mała wstanie - sadzasz ją z powrotem. w końcu załapie. u nas zamiast poduszki jest pufa w kącie pokoju Tosi. sprawdza się, bo mała czasem sama krzyczy "nie chće mieć kajy!".

ignorowac

no własnie chyba nie... takie dziecko moim zdaniem może potem nie wyrażać emocji, bo po co? jeśli dziecko się złości - należy z nim o tym porozmawiać, wytłumaczyć. jeśli dziecko zobaczy, że jego emocje są ignorowane - nie będzie nam komunikowało wielu problemów wychodząc z założenia, że mama/tata i tak je zignoruje. złość należy zwalczać spokojem, opanowaniem, ale należy też pytać dlaczego i tłumaczyć, co w zachowaniu dziecka jest złe. ale to tylko moje przemyślenia i macie prawo się z nimi nie zgadzać.

u nas czasem Sylwia też pokazuje rogi,jak zaczyna płakać w sklepie i uspokajanie nic nie daje to wychodzimy,a w domu wystarcza tłumaczenie ze robi źle i jej zachowanie nam sie nie podoba

No własnie mam z tym dylemat - niektórzy radzą ignorowanie, a inni wręcz przeciwnie. Spróbuję wykorzystać Twoja radę Gosiu, bo uważam, ze jest madra i pomysłowa:) Tylko obawiam sie, ze będę musiała ja sadzać setki razy pod rząd na tej poduszce, bo będzie mi uciekać. podobnie jest jak stawiam ja do kata - wyrywa się i ucieka. Ja nie mogę powiedzieć, zeby Julka była mega rozpieszczonym dzieckiem. zawsze ma zwracana uwagę, kiedy źle sie zachowuje. Potrafi nawet przeprosić! Ostatnio dopiero zaczęły zdarzać się jej takie "ostre" wyskoki... Wszystko musi byc na jej... To chyba taki wiek... Wiem jednak, ze jest madrą dziewczynką i powinna wreszcie zrozumieć, ze tak nie można sie zachowywać...

Ja takich problemów nie miałam, ani nie mam. dzieciaki wiedzą, że nie zawsze stać mnie na to, co chcą. Myślę, że sadzanie na poduszce. lub pufie to jest dobra kara. Dziecku przejdzie złość, a wtedy napewno rozmowa pomoże zrozumieć dziecku, dlaczego "siedzi" i co zrobiło źle.Nie można ignorować takich zachowań. Jestem rodzicem wymagającym i u mnie taki numer by nie przeszedł.

Olu - a przede wszystkim KONSEKWENCJA!!!

Pomysł z poduszką jest ok, w naszym przypadku było to krzesło. Grunt to w chwili największego wybuchu złości dziecko odizolować, aż sie uspokoi. A potem spokojnie rozmawiać.

u mnie od jakiegoś czasu jest to samo Patryk jak czegoś nie dostanie to w złości rzuca czym popadnie i ryczy do tego :/ ja przeczekuję napad złości a jak się uspokoi to mu tłumaczę że tak nie wolno się zachowywać ... skutkuje do następnego razu hehe :))

oj i u mnie się to zaczęło,też rzuca czym popadnie jak się rozzłości a mo dopiero 1,5 roku,zastanawiam się co będzie dalej,mam nadzieję,że z tego wyrośnie,chociaż  tródno się dziwić charakterek ma chyba po tatusiu,tez porafi rzucić np.kluczem jak naprawia autko ,tylko nie próbuje robić tego przy mnie,bo robi głupia minkę i zaraz przeprasza zwalajac winę na złośliwośc rzeczy martwychmoze i jemu przydałby sie karny kącik

mnie to dopiero czeka chociaż ostatnio Szymek zaczął znienacka tupać i krzyczeć,chyba już zainwestuję w poduszkę, ale na bunt dwulatka to chyba za wcześnie?

Tylko, ze u mnie absolutnie nie chodzi o kupnoczegoś! Julka nie należy do dzieci, którerzucają sie z płaczem na najdrozsze zabawki. Jej złość wywołuje raczej nakazywanie czegoś np. idziemy do kslpeu, kiedy ona woli iść na plac zabaw etc. A nawet podczas zwykłej rozmowy:  ja mówie, ze coś jest białe, a ona płacze, ze czarne...

Zgadzam sie z gochna Spokoj !Dzieci sa malymi cwaniaczkami Chca w ten sposob zwrocic na siebie uwage albo cos uzyskac Ja nie zwracalam uwagi i zlosc szybko minela Ale mozna dziecku uswiadomic ze w miejscu gdzie jest duzo ludzi nie powinna bo sie ludzie z niej smieja !!!Ale cierpliwosc poplaca minie jej toCzego ci bardzo zycze bo to nic milego !!!!

Dzięki:)