3 latek adaptacja w przeczkolu(nie chce jeść) POMOCY!

Mój syn w pierwszym przedszkolu gdy miał 2,5 roku nie jadł nic przez jakies 3 miesiące. Samo przeszło. Odbierałam go szybciej jak mogłam i jadł w domu.

W drugim przedszkolu było ok ale była dziewczynka co chyba przez cały pierwszy rok w przedszkolu nic nie jadła.

Czyli to dosc powszechne. Przejdzie, nie martw sie. wazne aby nie zmuszac do jedzenia, jedzenie to nie kara a dzieciecy organizm sam się upomni jak bedzie cos nie tak.

Przejdzie! miałam staż w przedszkolu i takie niejadki potem wszystko wsuwały ze aż miło było patrzeć!

absolutnie nie dawaj dziecku jedzenia ze sobą , bo z tym jest potem kłopot . Jeśli masz możliwość odbieraj go z przedszkola wcześniej i stopniowo wydłużaj mu jego pobyt ...

Zgadzam sie. tez miałam taki pomysł aby dawac jedzenie ale panie mi go wybiły z głowy i słusznie. Z czasem zaczął jesc.Do dzis sie zdarza, ze nie je kilka dni.

u mnie kiedyś dzieci mogły przynosić ze sobą smakołyki . Efekt był taki , że przedszkolnego jedzienia nie jadły , bo czekały , kiedy będą mogły zjeść to , co mają z domu ...

Twoje dziecko dopiero 3 dni uczęszcza do przedszkola . To na prawdę bardzo krótko i w chwili obecnej trudno mówić o problemie ....

Przejdzie to mu....trzeba troche czasu.Mój synek 3-latek też nie chciał jeść przez kilka miesięcy, na widok jedzenia w przedszkola odwracał się i krzyczał ,,fuj", panie zwracały mu uwagę, zachęcały do jedzenia itp  a potem było w drugą strone -synek dopominał się o dokładki ,wcinał aż uszy mu się trzęsły - panie śmiały się ,że będę musiała dopłacić za te dokładki:)

moja Mała poszłą teraz do żłoka i płacze przy rozstaniu...podobno jak mnie nie ma też płacze....jeść i spać tez nie chce...Panie mówiż, że ona do rąk jest przyzwyczajona i że cały czas chce na nich być....a ja w domu siej nie nisze cały czas...bo mama dużo innych soaraw do załatwienia..ona sie bawie sama...

...myśle, że to , ze ona chce być na rekachu u Pan wynika, z tego, że Ona szuka poczucie bzpieczeńdtwa u osob dorosłych...dodam, że ona jest najmłodsza w grupie...a teraz chodzą tan chyba nawet 3 letnie dzieci...

Aga to tym bardziej! mała nie może znaleźć sobie miejsca jak narazie, ale zobaczysz z dnia na dzień bedzie coraz lepiej!

Ja się nie obawiam samego przedszkola, ale wiem, że będzie rozpacz przy rozstaniach.

Moja Agata pracuje w prywatnym punkcie opieki, Kuba pierwszego dnia jak się skapnął, ze wyszłam przykleił się do Niej i płakał za mamą, chociaż miał kogoś bliskiego przy sobie, a następnego dnia jak Go przywiozłam rozpłakał się na sam widok i za nic nie chciał wejść. Nawet kilka dni później jak wyjeżdżaliśmy do domu i podwieźliśmy tylko Agatę d pracy to rozpacz w samochodzi była, że nie.

Więc z tym właśnie będę miała problem na pewno przez jakiś czas i serce będzie pękać, ale wiem, że musimy to przetrwać i tyle, bo innego wyjścia nie mamy.

Anetko - a dni adaptacyjnych w Waszym przedszkolu nie będzie ? Kuba miałby okazję oswoić się z przedszkolem w Twojej obecności ...

Oj u mnie też było ciężko, tzn ze mną... Synek nie miał większego problemu z adaptacją ale ja cięzko znosiłam rozstanie...

Niestety nie mogę wczesniej odbierać dziecka jedzie o 6.45 i wraca o 16-ej to trochę długo,dlatego martwie się ,żeby nie miał jakiś niedoborób zywieniowych i wpadł w chorobę.

W domu też histeryzuje jak zobaczy jedzenie którego jeszcze  nie widział lub jak w danej chwili nie chce jesc.

Jak przyjezdza z przeczkola to odrazu krzyczy jesc i je wtedy już do samego spania,oczywiscie to co se wybieze,na co ma ochote,leci do lodówki.

Twój synek potrzebuje czasu , żeby się do przedszkola przyzwyczaić . Własnego jedzenia do przedszkola dawać Ci nie radzę , z czasem na pewno zacznie jeść razem z dziećmi . Życzę Ci dużo cierpliwości , będzie dobrze ...

Dziękuje za słowa otuchy,strasznie przezywam rozstania,nie moge sie na niczym skupic jak jest w przeczkolu,zastanawiam sie co robi,sama nie jem ze stresu.Ale przeraziło mnie to ,ze wsze dzieci nie jadły przez kilka miesiecy.

pracuję w przedszkolu dość długo i uwierz mi , jeszcze nie miałam dziecka , które by nie jadło przez kilka miesięcy . Staraj się myśleć pozytywnie , bo Twój stres przejdzie na dziecko i może spotęgować jego problemy adaptacyjne ...

Dzieci trzeba uczyć jedzenia nowych potraw i podawać różnorodne posiłki. Złym pomysłem jest przynoszenie jedzenia z domu, ponieważ dziecko nigdy nie zacznie jeść tego co będzie miało w przedszkolu i potem w szkole. Natomiast powinno się urozmaicać domowe posiłki, np. gdy rodzice gotują w weekend. Dobrym pomysłem jest także spojrzenie na przedszkolne menu i gotowanie podobnych potraw, tak, aby dziecko mogło je poznać w domu, ale nigdy nie powinno się rezygnować z przedszkolnych posiłków, na rzecz przynoszenia domowych.

Pamiętajmy także o tym, że ani w przedszkolu ani w domu dziecko nie może mieć wyboru dań, ponieważ to nie restauracja i nikt nie powinien proponować "a może zjesz to, a może to Ci zrobię", ponieważ dziecko zacznie szantażować i skupiać na sobie uwagę decydując się na coś, a gdy rodzic zrobi, to powie, że jednak nie chce tego, ale chce to.

Ważne jest przekazanie prawidłowych wzorców żywieniowych dziecku. Zadbanie o stałe godziny posiłków i odpowiednie porcje (tyle, ile by się zmieściło w złożonych dłoniach dziecka).
Podczas wspólnie spędzanych dni powinno się uczyć dziecko prawidłowych nawyków żywieniowych i odpowiedniego zachowania przy stole, często dzieci uczą się tego dopiero w przedszkolu i z tego powodu mogą się tam buntować, bo ktoś od nich czegoś zaczyna wymagać.

Nie może być tak, że dziecko biegnie głodne z przedszkola do lodówki, wybiera co chce i objada się do pójścia spać.

Proponuję odrzucenie takiej dowolności żywieniowej dziecka, nawet jak przyjdzie głodne z przedszkola, to proszę nie dawać mu wyboru, tylko samemu zdecydować co zje, podać do stołu i jego decyzją będzie to czy usiądzie zjeść czy dalej będzie głodne.

Z czasem dziecko zrozumie i będzie jadło normalnie w przedszkolu i w domu i nie będzie chciało zyskać uwagi opiekunów poprzez robienie problemu niejedzeniem.

Dzieci trzeba uczyć jedzenia nowych potraw i podawać różnorodne posiłki. Złym pomysłem jest przynoszenie jedzenia z domu, ponieważ dziecko nigdy nie zacznie jeść tego co będzie miało w przedszkolu i potem w szkole. Natomiast powinno się urozmaicać domowe posiłki, np. gdy rodzice gotują w weekend. Dobrym pomysłem jest także spojrzenie na przedszkolne menu i gotowanie podobnych potraw, tak, aby dziecko mogło je poznać w domu, ale nigdy nie powinno się rezygnować z przedszkolnych posiłków, na rzecz przynoszenia domowych.

Pamiętajmy także o tym, że ani w przedszkolu ani w domu dziecko nie może mieć wyboru dań, ponieważ to nie restauracja i nikt nie powinien proponować "a może zjesz to, a może to Ci zrobię", ponieważ dziecko zacznie szantażować i skupiać na sobie uwagę decydując się na coś, a gdy rodzic zrobi, to powie, że jednak nie chce tego, ale chce to.

Ważne jest przekazanie prawidłowych wzorców żywieniowych dziecku. Zadbanie o stałe godziny posiłków i odpowiednie porcje (tyle, ile by się zmieściło w złożonych dłoniach dziecka).
Podczas wspólnie spędzanych dni powinno się uczyć dziecko prawidłowych nawyków żywieniowych i odpowiedniego zachowania przy stole, często dzieci uczą się tego dopiero w przedszkolu i z tego powodu mogą się tam buntować, bo ktoś od nich czegoś zaczyna wymagać.

Nie może być tak, że dziecko biegnie głodne z przedszkola do lodówki, wybiera co chce i objada się do pójścia spać.

Proponuję odrzucenie takiej dowolności żywieniowej dziecka, nawet jak przyjdzie głodne z przedszkola, to proszę nie dawać mu wyboru, tylko samemu zdecydować co zje, podać do stołu i jego decyzją będzie to czy usiądzie zjeść czy dalej będzie głodne.

Z czasem dziecko zrozumie i będzie jadło normalnie w przedszkolu i w domu i nie będzie chciało zyskać uwagi opiekunów poprzez robienie problemu niejedzeniem.