Dlaczego boimy się smierci?

Boimy się?

wystarczy wejść na wątek z "horrorem" w tle :)

kilka osób lubi ogladać? więc lubia ogladać ŚMIERĆ innych? a boją się o niej rozmawiać?

przecież moim zdaniem jest to sprzeczność :P

Mariusz oglądać fikcyjne obrazy na ekranie tv, a samemu umrzeć to jest jednak OGROMNA różnica...

Dlaczego boję się śmierci?

Dla mnie główny powodem jest pierwszy opisany przez Ciebie, Hubi.

Nie chcę rozstawać sie z moimi najbliższymi. Wiem, ze tam po drugiej stronie powinnam zapomnieć o bólu i być przeszczęśliwa, ale co to za szczęście bez moich ukochanych osób?...

To tak samo jak naśladować aktorów z melodramatów czy romansów :)

Jeśli lubię oglądać śmierć nawet tą w wydaniu tv - to znaczy, ze nie boję się spojrzeć śmierci na codzień.

Tu możemy szukać porównania do agresywnosci "dzieci" grajacych w gry , które ociekaja krwią - pozwalasz dzieciom na takie gry? przecież to fikcja?

Psychika jest niezbadana i różna. Ile już "istnień pochłoneło naśladownictwo własnie takich rzeczy? - dużo.

Tak, tylko, że oglądamy czyjaś śmierć, a nie swoją...

Być może nie boimy sie widoku śmierci, ale boimy sie umrzeć? To jest różnica.

Oczywiście, ze ludzie są różni. Jeden będzie oglądał i wprowadzał w życie, inny nie.

Na gry nie pozwalam - choc Julka ma dopiero 3 latka. Czasem towarzyszy tacie w wyścigach samochodowych.:)

Nie wiem czy mogę uznać ,że boję się śmierci bo tak nie jest najgorsze jest właśnie rozstanie z rodziną .Jeśli masz wiarę, to nic Ci w takiej sytuacji nie grozi; staram się o tym pamiętać ...Choć to nie jest proste...Ja już tak stan można uznać ,że przerzyłam to było ja byłam po operacji i miałam śmierć kliniczną to był wtedy koszmar...Bo nie wiemy jak to jest tam - po drugiej stronie. Nie wiemy jaki czeka nas los.

Hubi już wymieniła moje wszystkie obawy z wiazane ze śmiercia. Najbardziej szkoda by mi było zostawiać córkę.

Poza tym towarzyszy mi taka pustka, że nic w życiu nie osiągęłam. Dlatego nie chciałabym odchodzic z poczuciem, że moje życie było bez sensu i nic nie warte.

W moim przypadku może "nic" to przesada - mam wspaniałą rodzinę, ale mam też jeszcze masę marzeń i planów,  które chcę zrealizować... No i mieć jeszcze dziecko/dzieci...

I to co napisaliście,... i boję się robaków i ognia też!

boję się nie tyle smierci, ile tego ze moje dziecko wychowywało by się beze mnie , bałabym się ze nikt nie kochałby go tak jak ja,również z egizmu,chcę widzieć jak dorasta. tyle o mnie

bo jesli chodzi o smierć bliskich,to jedno wiem prawie na pewno-gdyby chodziło o moje dziecko nie podniosłabym się i nie wiem czy miałabym siłę zyć dalej. tak naprawdę to jedyne czego się boję, utraty dziecka, 

Śmierci jako takiej się nie boję,tylko tego co stałoby się z moimi córeczkami.

Czy boje się śmierci?
Nie wiem, nigdy o tym nie myślałam.
Nie ma co o tym nyśleć, śmierć sama zdecyduje kiedy po nas przyjść i nie mamy na to żadnego wpływu.
Trzeba żyć i starać się tak postepować żeby nie żałować żadnej chwili...

Ja podobnie. Odkąd w moim życiu pojawił się syn (jak niektórzy wiedzą-w późnym wieku) cały czas myślałam czy zdążę go wychować. Teraz, mimo że syn jest dorosły, bardzo bałam się, że mimo iż mieszka poza domem, śmierć ojca będzie dla niego tragicznym zaskoczeniem. Teraz myślę, że oboje doczekamy ukończenia studiów i ... wnuków. Nie może być inaczej. A jak (powiedzmy za 20 lat) trzeba będzie przenieść się do lepszego świata, to chyba uznam, że nic mnie w życiu nie ominęło.

wolę ogień niż obudzić się później w trumnie  ;)

A ja jako tako nie boję się śmierci, bardziej mnie ona fascynuje. Czy coś tam, jest, czy będe wiedzieć co dzieje się na ziemi? Jak to jest gdy się umiera, czy samo przejście boli? Tak, właściwie to moim zdaniem ludzie boją się śmierci z lęku przed nieznanym, z obawy co się z nimi stanie. Co do bliskich, to po zastanowieniu skoro mnie już nie będzie...to po co interesować się ich losem? Zycie będzie się toczyło dalej. A wszystkim martwiącym się mamą o pociechy odradzałabym to. Zapewne wasz obecny mąż/partner o to zadba i bardzo szybko znajdzie im nową "mamusię".